Urodził się 22 marca 1898 r. w Sosnowcu. Syn Józefa i Walerii z Miłków.
Uczył się w szkole handlowej w Sosnowcu. Należał tam do tajnego skautingu. Od jesieni 1913 r. w Polskiej Drużyny Strzeleckiej . Uczestniczył w kursie organizacji w Nowym Sączu (15 lipca–2 sierpnia 1914). Po jego przerwaniu przybył do Krakowa.
Podczas I wojny światowej w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. Służył w 3 komp. 1 pp LP i I Brygadzie. Ze względu na stan zdrowia w 1915 r. zwolniony z Legionów.
Działał w tajnym skautingu. Był drużynowym w drużynie im. ks. Józefa Ponatowskiego w Sosnowcu. Od końca 1915 r. należał do Polskiej Organizacji Wojskowej ps. „Grom”. Był instruktorem przy komendzie obwodu w Sosnowcu, a potem kurierem. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 r.
W niepodległej Polsce od grudnia 1918 r. służył w Wojsku Polskim. Od 10 marca do 1 października 1919 r. elew Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie (klasa „M”). Po jej ukończeniu w stopniu ppor. piech. w baonie uzupełniającym 44 pp. Ukończył Centralną Szkołę KM w Ostrowiu. Od maja 1920 r. służył w Grodzieńskim pstrz (potem: 81 pp). Brał udział w walkach z bolszewikami i Litwinami. Uczestniczył w tzw. buncie gen. Lucjana Żeligowskiego. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 stycznia 1928 r. na kpt. piech., był oficerem 81 pp. Dowodził komp. ckm (do 1926), potem sprawował funkcję oficera materiałowego pułku. W maju 1928 r. został instruktorem w Baonie Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 5 w Krakowie. 15 lipca 1932 r. przeniesiony do 4 pp leg. 19 marca 1937 r. awansował na mjr. piech. Został wówczas dowódcą dywizyjnego kursu podchorążych rezerwy 2 DP Leg. Następnie kwatermistrz 4 pp leg.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. dowodził pozostałością 4 pp leg w Ośrodku Zapasowym 2 DP Leg. Po 17 września w rejonie Włodzimierza Wołyńskiego dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy nr 022/3 z 9 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.
Żonaty ze Stefanią Pogorzelską, miał z nią dwoje dzieci między innymi córkę Danutę.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 218/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; T. S[itkiewicz], Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 1/1992.