Urodził się 4 kwietnia 1901 r. w Łodzi. Syn Józefa i Teodozji z Bielińskich. Brat Anny Gontarskiej-Słomczyńskiej (zob.).
Członek II Drużyny Skautowej im. Waleriana Łukasińskiego w Łodzi. W latach 1916-1918 sprawował funkcję drużynowego.
Działacz niepodległościowy ps. „Bolek”.
Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. art., 1 stycznia 1935 r. awansował na por. rez. lek.
W niepodległej Polsce ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując dyplom lekarski (22 kwietnia 1929 r.).
Mieszkał w Łodzi. Pracował w szpitalu pod Łodzią.
Czlonek Zw. Lekarzy Państwa Polskiego. Od 20 lutego 1938 r. był sekretarzem jego oddziału łódzkiego.
Podczas II wojny światowej jako lekarz pracował w Stalagu XXI D w Wolsztynie.
Po wojnie mieszkał w Łodzi, gdzie praktykował.
Zmarł po 1972 r.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Historia 2 Łódzkiej Drużyny Harcerzy im. Waleriana Łukasińskiego 1912-2002, bmrw; „Monitor Polski” nr 64/1937; Polski Almanach Medyczny na rok 1956, Warszawa 1957; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003; M. Springer, Chobienice. Zarys dziejów, Wolsztyn 2001; Z oddziału Łódzkiego Zw. Lekarzy Państwa Polskiego, „Orędownik” nr 116/1938.