Urodził się 25 grudnia 1893 r. w Kiączynie pow. Szamotuły. Syn Wojciecha, ziemianina, i Janiny z Chełkowskich.
Ukończył Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu (1913 r.), po czym podjął studia ekonomiczno-rolnicze w Monachium (zaliczył dwa semestry). W okresie nauki gimnazjalnej należał do Towarzystwa Tomasza Zana.
W czasie I wojny światowej powołany do armii niemieckiej, od 18 listopada 1914 r. pełnił służbę w 50 pp w Rawiczu. Następnie w baonie zapasowym part w Poznaniu. Od 17 października 1915 r. w I baonie zapasowym 46 pp, 19 października 1918 r. wyreklamowany z armii.
Członek Rady Żołnierskiej w Kaźmierzu, z jej ramienia był doradcą komisarza obwodowego. Członek Powiatowej Rady Ludowej w Szamotułach.
Od 28 grudnia 1918 r. uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. Służył na odcinku w rejonie Szamotuł. Służył potem w 9 pstrz wlkp. Zdał egzamin na aspiranta oficerskiego (27 maja 1919) i dekretem Naczelnej Rady Ludowej z 24 czerwca mianowany ppor. piech. 15 października przeniesiony do rezerwy.
Wobec trudnej sytuacji militarnej kraju 1 sierpnia 1920 r. wstąpił ochotniczo do baonu zapasowego 57 pp. Przeniesiony do 367 pp, był dowódcą komp. Od 3 października oficer ordynansowy 59 pp. 17 stycznia 1921 r. został referentem oświatowym pułku i garnizonu. 15 lutego 1922 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
W latach 1920-1921 pracował w Departamencie Rolnym Ministerstwa b. Dzielnicy Pruskiej. Następnie prowadził własny majątek Kiączyn.
Działacz Wielkopolskiego Towarzystwa Kółek Rolniczych (w 1926 r. członek Rady Głównej, od 1935 r. wiceprezes), radca Wielkopolskiego Towarzystwa Rolniczego, prezes Rady Związku Eksporterów Zboża (1937-1939), wiceprezes Międzynarodowego Europejskiego Związku Buraczanego.
Od 1921 r. członek Sejmiku Powiatowego, od 1926 r. Wydziału Powiatowego w Szamotułach, w latach 1919-1936 przewodniczący kółka rolniczego w Kaźmierzu, członek Rady Szkolnej i prezes Komisji Opieki Szkolnej.
Związany z Narodową Demokracją, od 1926 r. był członkiem Wielkiej Rady Obozu Wielkiej Polski. Następnie działacz Stronnictwa Zachowawczego, a od połowy lat 30. – Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem, potem Obozu Zjednoczenia Narodowego, z którego wystąpił w kwietniu 1938 r.
W 1935 r. wybrany posłem na Sejm RP w okręgu wyborczym nr 95 (Poznań). Funkcję poselską sprawował do 1938 r.
W sierpniu 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, służył m.in. w Samodzielnej Grupie Operacyjnej „Polesie”. Po kapitulacji grupy pod Kockiem (6 października) dostał się do niewoli niemieckiej. Początkowo przebywał w obozie przejściowym w Radomiu, a potem w oflagu II C w Woldenbergu.
Zmarł 22 kwietnia 1941 r. w obozie. Pochowany na cmentarzu rosyjskim w Stargardzie Szczecińskim.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty (od 1924 r.) z Antoniną Grodzicką, miał córkę Marię Janinę (ur. 24 VII 1925) zamężną Lalik oraz syna Wojciecha (4 IV 1927-5 I 2008).
PSB 1973, t. XVIII;Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” 1932, nr 167; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny t. III, Warszawa 2005; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.