Bojownikom niepodległości

Bohdan Herburt–Heybowicz

(1901-1941)

Bohdan Herburt–HeybowiczUrodził się 18 maja 1901 r. w Kijowie. Syn Adama i Wandy z Ołtaszewskich. Jeden z założycieli polskiego skautingu w Kijowie (1915 r.). W 1918 r. wstąpił do POW w Kijowie ps. „Sokół”. W 1919 r. służył w oddziale partyzanckim, walczącym na tyłach bolszewickich. W 1920 r. pełnił służbę w WP. Po wojnie w 1921 r. ukończył gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie, a w 1927 r. Wydz. Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując magisterium. W 1923 r. był jednym z założycieli korporacji „Nationalitas”. W latach 1923-1927 sprawował funkcję prezesa sądu Konwentu Polskiej Korporacji Akademickiej. Urzędnik Państwowego Banku Rolnego. Działacz społeczny. W 1929 r. prezes zarządu głównego Zw. Pracowników Bankowości, w latach 1929-1930 redagował pismo „Pracownik Bankowości”. W latach 1929-1934 sprawował funkcję prezesa warszawskiej rady okręgowej Centralnej Organizacji Zw. Zawodowych Pracowników Umysłowych. Od 1929 r. członek prezydium „Unii”, od 1930 r. członek prezydium (sekretarz) Obywatelskiego Komitetu Pomocy Społecznej. Przez wiele lat był członkiem zarządu Klubu Społeczno-Politycznego. Członek zarządu okręgu warszawskiego Partii Pracy. W latach 1928-1929 referent personalny okręgu warszawskiego Zw. Strzeleckiego, zaś w latach 1931-1937 aktywnie uczestniczył w działalności Ligi Morskiej i Kolonialnej. Zmarł 3 czerwca 1941 r. Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi. Żonaty (od 11 VIII 1935) z Antoniną Luterek.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 64/1937
Źródła

„Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego” nr 10/1933; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 64/1937.