Bohdan Jernajczyk

Urodził się 9 marca 1890 r. we Wtórku pow. Ostrów Wlkp. Syn Czesława, nauczyciela, i Stanisławy z Kozłowskich.

Na początku XX w. zamieszkał w Krotoszynie, gdzie ukończył tamtejsze gimnazjum.

Pracował jako nauczyciel języków obcych, należał do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.

W czasie I wojny światowej w armii niemieckiej. Był oficerem łączności, walczył we Francji.

Uczestnik powstania wielkopolskiego. Początkowo dowodził rekrutami ostrowskimi. Od 30 grudnia 1918 do 31 marca 1920 r. w stopniu por. piech. dowodził późniejszym II baonem 12 pstrz wlkp (potem: 70 pp). Uczestniczył w walkach z Niemcami pod Krotoszynem, Zdunami i Sulmierzycami. Następnie komendant placu w Lesznie. Od 1 sierpnia (września?) 1920 do 19 lutego 1921 r. w baonie zapasowym 60 pp. Potem pełnił służbę w baonie sztabowym 74 pp.

Od 1 listopada 1921 do 14 marca 1923 r. sprawował funkcję szefa poboru w DOGen/DOK nr VII w Poznaniu. Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., do 1 czerwca 1923 r. w Wielkopolskim Baonie Szkolnym Piechoty w Śremie, po czym do 26 września służył w 57 pp. Następnie (do 24 lutego 1924 r.) przebywał na urlopie bezpłatnym, po czym został przeniesiony do rezerwy. 19 marca 1939 r. awansował na mjr. rez. piech.

W 1927 r. awansowany na stopień st. sekretarza w IX st. służbowym w Ostrowie Wlkp. Był urzędnikiem ruchu.

Podczas II wojny światowej w kampanii 1939 r. sprawował funkcję kwatermistrza Poznańskiej Bryg. ON. Uczestniczył w bitwie nad Bzurą. Dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał do końca wojny.

Powołany do służby w LWP, w latach 1945–1950 był kierownikiem oddziału wojskowego Dyrekcji Okręgu Jazdy i Telekomunikacji w Poznaniu. W 1950 r. przeszedł w stan spoczynku.

Mieszkał w Puszczykowie. 1 czerwca 1973 r. awansował na ppłk. rez.

Zmarł 28 lipca 1973 r. w Puszczykowie.

Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.

Żonaty, miał potomstwo.

Jest wymieniony na pomniku powstańców pochodzących z Puszczykowa.