Bolesław Barbacki

Urodził się 10 października 1891 r. w Nowym Sączu. Syn Leona, nauczyciela, i Heleny z Pawłowskich. Brat Witolda (zob.) i Zdzisława (zob.).

W latach 1902-1910 kształcił się w gimnazjum klasycznym w Nowym Sączu, biorąc równocześnie nadprogramowe lekcje rysunku u malarza Antoniego Broszkiewicza.

Od 1906 r. był jednym z przywódców  lokalnej organizacji „Filaretów”, mającej na celu umacnianie patriotyzmu wśród młodzieży.

Po uzyskaniu matury od 1910 r. studiował na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego i równolegle malarstwo u W. Weissa i T. Axentowicza w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

W czasie I wojny światowej wobec ofensywy wojsk rosyjskich 14 listopada 1914 r. ewakuował się do Tyrolu. Ostatecznie 9 czerwca 1915 r. powrócił do Nowego Sącza. Następnie kontynuował studia.

W 1918 r. założył w Nowym Sączu Tow. Dramatyczne, w którym pracował aż do września 1939 r. Jednocześnie od 1 października 1920 r. był nauczycielem rysunków w gimnazjum żeńskim.

W okresie od 28 października 1924 do 23 czerwca 1926 r. przebywał w Paryżu, gdzie kontynuował studia malarskie.

Po powrocie do Nowego Sącza w 1926 r. założył krawiecką Szkołę Przemysłową Żeńską Tow. Szkoły Ludowej i kierował nią do 1937 r.

Pracował społecznie; w latach 1932-1939 zajmował stanowisko prezesa Tow. Gimnastycznego Sokół w Nowym Sączu.

Jako artysta malarz wystawiał swoje prace w Nowym Sączu, Warszawie, Krakowie, Lwowie, Zakopanem, Poznaniu i Katowicach. W 1927 r. otrzymał medal brązowy, zaś w 1934 i 1937 medale srebrne Tow. Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Pośmiertne wystawy jego twórczości miały miejsce w Nowym Sączu (1946, 1959, 1967, 1976, 1981 r.), Warszawie (1978 r.) i Krakowie (2002 r.).

Podczas okupacji niemieckiej dwukrotnie aresztowany za działalność niepodległościową.

Rozstrzelany 21 sierpnia 1941 r. w Biegonicach koło Nowego Sącza. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Nowym Sączu kwat. 4.