Bojownikom niepodległości

Bolesław Barczyński

(1898–1987)

Urodził się 23 marca 1898 r. w Miechowie. Syn Antoniego i Marii ze Zdechligów.

Pracował w drukarni.

W czasie I wojny światowej od 21 czerwca 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w 3 komp. III baonu 1 pp LP. Ranny podczas walk na Wołyniu, w listopadzie 1915 r. leczył się w szpitalu twierdzy w Krakowie, a potem w szpitalu Czerwonego Krzyża w Rzeszowie. Po rekonwalescencji w komp. uzupełniającej nr 3 w Kozienicach. W maju 1916 r. w składzie komp. marszowej powrócił na front. Był żołnierzem 6 pp LP. Uzyskał stopień sierż. Superarbitrowany 8 sierpnia 1917 r. w Lublinie – uznany za inwalidę niezdolnego do służby.

W niepodległej Polsce mieszkał w Częstochowie. Był kupcem.

W czasie II wojny światowej w stopniu chor. służył w Samodz. Bryg. Strz. Karpackich. Po wojnie i demobilizacji zamieszkał w Wlk. Brytanii. W 1966 r. awansowany przez prezydenta A. Zaleskiego na ppor. tyt.

Zmarł 7 grudnia 1987 r. w Londynie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl. i brązowym (?) Krzyżem Zasługi z mieczami.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; „Monitor Polski” nr 63/1933.