Urodził się 1 listopada 1870 r. we Lwowie. Syn Karola i Malwiny z Kotowskich.
Kształcił się w C. i K. IV gimnazjum we Lwowie. W latach 1895–1898 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Zurychu. Pracował jako asystent prof. Widera. Po powrocie do Galicji legitymował się dyplomem lekarskim otrzymanym w roku 1895 w Paryżu; nostryfikował dyplom (?). Działacz Polowych Drużyn „Sokoła”, od roku 1914 należał do Związku Strzeleckiego.
Po wybuchu I wojny światowej, od sierpnia 1914 r. służył w Legionach Polskich. Przy rekrutacji podał, że ukończył medycynę. Został przydzielony jako lekarz do III baonu 2 Pułku Piechoty LP. Po bitwie pod Mołotkowem (29 października 1914) 11 listopada mianowany na stopień podporucznika lekarza. Wraz z dr. Lothem prowadził kilkutygodniowe kursy dla sanitariuszy. 3 grudnia z całym baonem przeniesiony do 3 Pułku Piechoty LP (jako II baon). Podczas kampanii besarabskiej przebywał poza baonem, oddalony od oddziału o 40 km. Prowadził wówczas prywatną praktykę lekarską. W związku z ujemnymi opiniami przełożonych 9 sierpnia 1915 r. zwolniony z LP. Powołany do armii austro-węgierskiej.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) mieszkał we Lwowie, gdzie praktykował. Zdemaskowany jako znachor nie posiadający dyplomu lekarskiego, w październiku 1937 r. został skazany na dwa lata więzienia za spowodowanie śmierci pacjentki.
Zmarł 3 maja 1944 r. w Konstantówce koło Kamionki Strumiłowej.
Żonaty (od 1919) z Mariją Gomzi, miał jedno dziecko.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
CAW, akta personalne 4429; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; T. Malinowski, M. Szumański, 2 Pułk Piechoty Legionów Polskich t. 1: Karpaty, Warszawa 1939; W. Michałowski, Szkic do memoriału (do Naczelnego Komitetu Narodowego), „Niepodległość” 1978, t. XI; „Nie lekarz lecz znachor", „Kurier Poznański” 1937, nr 450; Sprawozdanie Dyrektora c.k. IV. Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1884, Lwów 1884.