Bojownikom niepodległości

Bolesław Bicz

(1899–1945 [1946])

Urodził się 4 stycznia 1899 r. Syn Eugeniusza i Heleny.

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich ps. „Grot”. W stopniu szer. służył w 3 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Witkowicach.

W niepodległej Polsce mieszkał w Oświęcimiu. Pracował jako telegrafista PKP.

Po kampanii 1939 r. brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach ZWZ. Jako pracownik cywilny (elektryk) pracował w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Był współorganizatorem ucieczki pierwszego więźnia Tadeusza Wiejowskiego (6 lipca 1940). Aresztowany przez Niemców, 9 sierpnia osadzony w obozie koncentracyjnym w Auschwitz (nr  więźnia 1471). 20 czerwca 1941 r. został przewieziony do obozu koncentracyjnego w Mauthausen. W 1945 r. uwolniony przez oddziały amerykańskie, powrócił do kraju.

Zmarł w 1945 lub 1946 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 64/1937.