Bojownikom niepodległości

Bolesław Błażewicz

(1889–1940)

Urodził się 1 czerwca 1889 r. w majątku Jawdzieny pow. Dyneburg. Syn Aleksandra i Marii z Nowackich.

Ukończył szkołę realną w Dyneburgu (1907 r.). W okresie nauki szkolnej należał do tajnych kółek samokształceniowych. W 1908 r. przez semestr studiował na Politechnice Lwowskiej.

W okresie od 25 września 1908 do 30 września 1909 r. służył w armii rosyjskiej w charakterze jednorocznego ochotnika. Był żołnierzem XXV BArt. Z dniem 18 listopada 1909 r. mianowany chor. rez. art.

W latach 1910-1914 studiował w Instytucie Leśnym w Petersburgu, uzyskując dyplom I stopnia. W tym czasie działał w polskich organizacjach m.in. w „Odrodzeniu” i Akademickim Kole Polaków, a także uczestyniczył w tajnym nauczaniu języka polskiego wśród robotników.

W czasie I wojny światowej 31 lipca 1914 r. zmobilizowany do armii rosyjskiej. Początkowo w XXXVII BArt., skąd jeszcze podczas mobilizacji przeniesiono go do LXXIV BArt. Zajmował stanowisko oficera i st. oficera baterii. W 1917 r. awansował do stopnia sztabskpt. art.

10 września 1917 r. przeszedł do I Korpusu Polskiego w Rosji. Przydzielono go do 1 baterii III BArt. Awansował do stopnia kpt. art. Po demobilizacji korpusu 4 czerwca 1918 r. zwolniony z jego szeregów, wyjechał do kraju.

Przyjęty formalnie do WP 10 marca 1919 r., został zaliczony do rezerwy.  Z dniem 1 sierpnia 1920 r. powołany do służby czynnej, został przydzielony do 1 pagórskiej (od 9 sierpnia do jego baterii zapasowej). 26 sierpnia odkomenderowany do kadry przejściowej armat górskich 65 mm. Chory. Na początku 1921 r. odesłany do szpitala w Warszawie. Po wyleczeniu się od 13 kwietnia dowodził 1 baterią 1 pagórskiej. Wysłany na kurs do Centrum Wyszkolenia Armii w Krakowie, po jego ukończeniu 13 lipca przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. art. z 1 czerwca 1919 r.

Od 1923 r. mieszkał i pracował w Białowieży. Był nadleśniczym w nadleśnictwie borowskim (1924-1926) i białowieskim (1926-1927). Następnie (od 1932 r.?) był inspektorem (początkowo jako p.o.) leśnym w Dyrekcji Lasów Państwowych w Białowieży. Od 1936 r. pracował w Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu.

Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim. Podczas podróży do Lwowa aresztowany przez NKWD i 28 października osadzony w więzieniu w Stanisławowie. 20 lutego wysłany do więzienia w Czernichowie.

Wywieziony na podstawie listy nr 042 z 20-22 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany na terenie Ukrainy, zapewne w Kijowie.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Źródła

„Monitor Polski” nr 292/1933; Polski Cmentarz Wojenny Kijów-Bykownia. Księga cmentarna t. I, Warszawa 2015; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; Ukraiński ślad Katynia, Warszawa 1995.