Urodził się 9 sierpnia 1895 r. w m. Potok Wielki. Syn Jana i Łucji z Jarczyńskich. W czasie I wojny światowej w armii rosyjskiej. Od 8 grudnia 1917 r. służył w oddziałach polskich w Odessie i Mikołajewie. Następnie w POW w Kijowie oraz w II Korpusie Polskim. Od 18 grudnia 1919 r. w WP. Po wojnie 1920 r. przeniesiony do rezerwy. Podjął wówczas służbę w policji. W 1933 r. posiadał stopień przodownika. Co najmniej od tego roku był funkcjonariuszem na komisariacie w Będzinie. Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wywieziony na podstawie listy nr 020/2 z 9 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze. Odznaczony Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta. Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. I, Warszawa 2005; „Monitor Polski” nr 102/1933.