Urodził się 29 grudnia 1893 r. w Gliniskach pow. Augustów. Syn Antoniego, ziemianina, i Marianny z Zarzeckich.
Uczył się w gimnazjum w Augustowie, ukończył 6 klas. Ukończył kursy nauczycielskie w suwałkach.
W czasie I wojny światowej w 1915 r. powołany do armii rosyjskiej, ukończył Szkołę Chorążych w Gori. Skierowany do 3 syberyjskiego pstrz, był dowódcą komp. Awansował na ppor. piech.
Od wiosny 1918 r. w I Korpusie Polskim w Rosji. Po jego demobilizacji powrócił do kraju.
Członek POW. Na początku 1919 r. został komendantem obwodu augustowskiego. W maju aresztowany przez Niemców, zbiegł z więzienia i kontynuował działalność konspiracyjną.
W drugiej połowie 1919 r. wstąpił do WP. Dowodził komp. 41 pp. Brał udział w walkach z bolszewikami i Litwinami. Po zakończeniu wojny przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r., z dniem 19 marca 1939 r. awansował na kpt. rez. piech.
Mieszkał w Augustowie i tam pracował jako buchalter w Banku Spółdzielczym.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy nr 029/1 z 13 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Żonaty z Benigną Siedlecką, miał z nią córki Idalię i Rytę.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 87/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2003; J. S(nitko) R(zeszut), w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 1/1991.