Urodził się 12 lipca 1895 r. w Grabówkach pow. Wieliczka. Syn Ignacego, górnika, i Marii z Oprychów.
Od 1913 r. studiował na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Członek Zw. Strzeleckiego w Bochni.
W czasie I wojny światowej od 27 sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w 3 pp LP. Wyróżnił się w czasie kampanii karpackiej pod Rafajłową. Potem w stopniu plut. był żołnierzem 12 komp. 3 pp LP. 5 lipca 1916 r. dostał się do niewoli rosyjskiej w okolicach Wołczecka. Do kraju powrócił wiosną 1919 r.
Od 1 kwietnia 1919 r. w stopniu sierż. był żołnierzem 7 pp leg.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., służył w 7 pp leg. Jednocześnie studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim i w styczniu 1923 r. uzyskał doktorat. Następnie do września 1924 r sędzia w Wojskowym Sądzie Rejonowym w Zamościu. Z dniem 31grudnia 1924 r. przeniesiony do rezerwy.
Pracował jako sędzia. Na początku lat 30. sędzia Sądu Grodzkiego w Andrychowie, zaś w 1939 r. sędzia Sądu Okręgowego w Krakowie. 31 grudnia 1964 r. przeszedł na emeryturę.
Zmarł 1 października 1974 r. w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Bochni sektor 1.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.
Żonaty (od 1929) z Karoliną Durlakówną, miał z nią córki Marię (ur. 1933), Annę (ur. 1935) zamężną Żarnecką oraz syna Andrzeja (1935).
G. Łukomski, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945 t. II (1914–1921) cz. 2, Koszalin 1993; Na legionowym szlaku…, Bochnia-Warszawa 2015; „Monitor Polski” nr 251/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.