Bojownikom niepodległości

Bolesław Henryk Janicki

(1892–1940)

Bolesław Henryk JanickiUrodził się 12 lipca 1892 r. w Porąbce Uszewskiej pow. Brzesko. Syn Jana i Emilii z Sikorskich.

Ukończył gimnazjum w Bochni (1913 r.).

Od 1918 r. w Wojsku Polskim. Brał udział w walkach z Ukraińcami o Przemyśl i Lwów.

Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919, służył w 51 pp. Był dowódcą 7 i 8 komp. oraz p.o. kwatermistrza pułku. Od 1933 r. w PKU w Brzeżanach. W 1938 r. został kierownikiem referatu ewidencji KRU Warszawa Miasto IV.

Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.

Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie.

Źródła

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 258/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.