Urodził się 22 maja 1886 r. w Łazach pow. Olkusz. Syn Piotra i Juliety z Kasprowiczów.
Ukończył szkołę średnią w Sosnowcu.
Uczestnik strajku szkolnego (1905 r.). Prawdopodobnie wobec groźby aresztowania wyjechał do Krakowa, a potem do Borysławia, skąd w 1907 r. powrócił do Będzina. Działacz PPS-Frakcji Rewolucyjnej na terenie Zagłębia Dąbrowskiego ps. „Biały” – kierował przerzutem broni, druków i ludzi do Krakowa. Aresztowany i więziony w Będzinie, zbiegł do Niemiec.
W latach 1907–1910 studiował w Instytucie Politechnicznym w Arnstadt w Turyngii, uzyskując dyplom inżyniera budowlanego. Na przełomie 1910 i 1911 r. odbył praktykę w Bremie i Bydgoszczy.
Wysiedlony z Niemiec, przeniósł się do Galicji i do 1913 r. działał w Związku Strzeleckim we Lwowie. Ukończył kurs podoficerski.
Po półtorarocznej chorobie powrócił do Królestwa Polskiego. Od 1915 r. należał do POW. Był komendantem miejscowym w Modrzejowie, Niwce, Dandówce i Klimontowie.
Od 1917 r. pracował zawodowo jako inżynier drogowy w Radomiu i Łomży.
Od 1918 r. organizował polską służbę techniczną na terenie b. zaboru austriackiego. Na początku lat 20. pracował w Zagłębiu Dąbrowskim; był członkiem Wydziału Powiatowego w Będzinie i Rady Gminnej w Niwce, gdzie od 1923 r. prowadził gospodarstwo rolne. W 1925 r. przeniósł się do Gdyni. Pracował przy budowie portu, a potem do wojny był referentem Urzędu Morskiego.
Działacz Związku Strzeleckiego – był kierownikiem obwodowym i powiatowym w powiecie grodzkim Gdynia i powiecie morskim.
Działacz społeczny – jeden z założycieli i przewodniczący Koła Stow. Urzędników Państwowych oraz Urzędniczej Spółdzielni Budowlanej.
Należał do Rady Miejskiej i Komitetu Rozbudowy Miasta Gdyni, należał do organizacji grodzkiej BBWR w tym mieście.
W 1938 r. wybrany na posła w okręgu wyborczym nr 104 (Gdynia), był członkiem klubu OZN.
Podczas kampanii 1939 r. w Straży Obywatelskiej w Gdyni. Zatrzymany przez Niemców, został osadzony w obozie podległym Grupie Eberhardta. Nierozpoznany, został wysiedlony z Pomorza.
Po II wojnie światowej pracował w Gdańskim Urzędzie Morskim.
Zmarł 10 marca 1973 r., zapewne w Gdańsku. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Gdyni-Orłowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Haliną Jarmułą, miał syna Mariana Andrzeja (1928–10 XI 1975), lekarza, pracownika naukowego Akademii Medycznej w Gdańsku.
B.L. Imieliński, Wspomnienie o dr. Marianie Andrzeju Janickim (1928–1975), „GazetAMG” nr 11/1995; Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994; „Monitor Polski” nr 27/1934; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny t. II, Warszawa 2000.