Urodził się 3 marca 1882 r. w Nowej Osadzie-Zamościu. Syn Stanisława i Franciszki z Postawczyńskich.
Ukończył szkołę mierniczą w Kursku. Następnie pracował jako geometra.
Po powrocie do kraju członek PPS ps. „Jerzy Wiejski”. W latach 1905-1907 działał w partii w Lublinie i Warszawie. W 1905 r. został członkiem Lubelskiego Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS i Lubelskiego Komitetu Robotniczego; brał udział w założeniu tajnej drukarni w Lublinie (sierpień 1905 r.). W tym też roku powołany do Wydz. Wiejskiego Centralnego Komitetu Robotniczego PPS. Wiosną 1906 r. kierował akcją strajkową robotników rolnych w okręgu łódzkim. Współpracował z pismem „Łodzianin” i szkołą partyjną w Łodzi. Uczestniczył w zjazdach partyjnych we Lwowie i Wiedniu. Aresztowany we wrześniu 1906 r. w Krakowie i wydalony z terenu Austrii. Powrócił do Królestwa Polskiego, lecz już w październiku został aresztowany przez władze rosyjskie w Warszawie. Więziony w Ratuszu, na Pawiaku i w cytadeli. W 1907 r. wydalony z zaboru rosyjskiego. Po rozłamie w partii (listopad 1906 r.) związany z PPS-Lewicą. Przebywał w Bułgarii. W 1909 r. powrócił nielegalnie do kraju i zorganizował Zw. Obrony Chełmszczyzny. W latach 1910-1911 pracował w Spółdzielni Ziemskiej i Tow. Racjonalnej Parcelacji w b. guberni siedleckiej i w Chełmszczyźnie. W 1913 r. został aresztowany i skazany wyrokiem Warszawskiej Izby Sądowej na rok więzienia w twierdzy.
W czasie I wojny światowej w 1914 r. pracował w Komitecie Obywatelskim m. Lublina oraz w milicji obywatelskiej. Po przejęciu przez PPS-Lewicę „Kuriera Lubelskiego” (grudzień 1915 r.) wchodził w skład jego komitetu redakcyjnego. Potem zaprzestał działalności w ruchu robotniczym.
W latach 1915-1920 pracował kolejno w komisji komasacyjnej przy wydz. budowlanym Głównego Komitetu Ratunkowego w Lublinie, jako inspektor komasacyjny w wydz. reform rolnych Dep. Gospodarki Krajowej Tymczasowej Rady Stanu, był organizatorem urzędu ziemskiego (początkowo przy Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Państwowych, potem przy Głównym Urzędzie Ziemskim), zajmował stanowisko wiceprezesa Głównego Urzędu Ziemskiego i wiceprezesa Głównej Komisji Ziemskiej. W latach 1922-1925 był organizatorem Tow. Parcelacyjnego Tospar i kierownikiem robót w Zjednoczonym Tow. Parcelacyjnym i Likwidacyjnym Zach. W 1925 r. powołany do Państwowej Rady Emigracyjnej. W 1926 r. współorganizował Tow. Kolonizacyjne w celu prowadzenia akcji polskiej kolonizacji we Francji i Brazylii, po czym zajmował stanowisko jego dyrektora. W okresie od 1927 do 1930 r. prowadził prace kolonizacyjne w Brazylii; założył kolonię Orzeł Biały w stanie
Espirito Santo. W 1931 r. przeszedł na emeryturę. W latach 1931-1934 był sekretarzem Rady Muzeum Społecznego.
Zmarł 28 września 1939 r. w Warszawie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty (od 28 IX 1906) z Jadwigą Teresą Rogowską (zob.), miał z nią córkę Alinę (5 XII 1907-11 III 1993) zamężną Centkiewicz, pisarkę i podróżniczkę.
S. Kalabiński, A.K. Kunert, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 27/1934.