Urodził się 22 stycznia 1893 r. w Warszawie. Syn Maksymiliana, powstańca 1863 r., i Ernestyny z Gutmanów. Po ukończeniu szkoły średniej przez rok studiował w Wiedniu, po czym przeniósł się na Wydz. Inżynierii Politechniki Lwowskiej. Od 1912 r. członek Zw. Strzeleckiego, ukończył szkołę podoficerską. Wybuch wojny zastał go na praktyce studenckiej na Litwie. Przyjechał wówczas do Warszawy, gdzie podjął służbę w POW. Sprawował funkcję instruktora na kursach tej organizacji. Jako dowódca plut. 22 sierpnia 1915 r. wyruszył z Warszawy w składzie baonu warszawskiego POW do I Brygady Legionów. Przydzielony w stopniu sierż. do 1 komp. IV baonu 5 pp LP. Ranny 20 października 1915 r. w udo na patrolu pod Koszyszczami, został przewieziony do szpitala w Chełmie, a potem szpitala rezerwowego w Dębicy. Tam zmarł z ran 19 listopada 1915 r. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie kwat. 95. Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i Krzyżem Niepodległości. Rodziny nie założył.
J. Cisek, K. Stepan, Lista strat Legionów Polskich 1914-1918, Kraków 2006; W. Jędrzejewicz, P.O.W. i Batalion Warszawski. Moja służba 1914-1915, Warszawa 1939; G.. Łukomski, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945 t. II (1914-1921), cz. 2, Koszalin 1993; „Monitor Polski” nr 179/1931; Ś.p. Bolesław Konrad Heilpern sierżant I. Brygady Legionów Polskich, „Panteon Polski” nr 2/1925.