Bojownikom niepodległości

Bolesław Łopieński

(1887-1968)

Urodził się 9 września 1887 r. w Warszawie. Syn Tomasza i Leokadii z Nawrockich.

Studiował medycynę w Genewie, gdzie należał do Związku Strzeleckiego.

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich ps. „Wiatr”.

Po 1918 r. w Wojsku Polskim. W stopniu ppor. plek. służył w 8 DP. Awansowany na por. plek., w 1921 r. został przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. lek. z 1 czerwca 1919 r.

Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując 15 msarca 1921 r. dyplom lekarski.

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Pracował jako lekarz internista.

Po II wojnie światowej mieszkał w Warszawie, gdzie praktykował.

Zmarł 22 czerwca 1968 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym na Powązkach kwat. 227.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty z Haliną Winnicką, miał syna Kazimierza (zm. 29 IX 1929).

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 92/1932
Źródła

T. Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Warszawa 1934; „Monitor Polski” 1932, nr 92; Polski Almanach Medyczny na rok 1956, Warszawa 1957; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.