Urodził się 1 czerwca 1903 r. w Mariampolu. Syn Wiktora i Marii z Żylińskich.
Działacz niepodległościowy ps. „Łuk”.
W niepodległej Polsce mieszkał w Wilnie. Pracował jako nauczyciel, zaś w końcu lat 30. w Kuratorium Okręgu Szkolnego.
Z dniem 1 września 1929 r. mianowany ppor. rez. piech., 19 marca 1939 r. awansował na por. rez. piech.
W sierpniu 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, służył w Korpusie Ochrony Pogranicza.
Podczas kampanii 1939 r. po agresji sowieckiej z 17 września przeszedł na Litwę, gdzie został internowany. Przebywał w obozie w Połądze, skąd 13-14 października zbiegł do Wilna. Brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach Związku Walki Zbrojnej i AK ps. „Sław”. Był kwatermistrzem dzielnicy „D” w Wilnie. Ciężko ranny 13 lipca 1944 r. podczas bombardowania Wilna.
Zmarł z ran 22 lipca 1944 r. w Wilnie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Bernardyńskim.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
„Monitor Polski” 1934, nr 6; Okres od 1 września 1939 r. do kwietnia 1940 r., www.interlog.com/~mineykok/Wegielny1.html [dostęp 13 III 2022]; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003; L. Tomaszewski, Wileńszczyzna lt wojny i okupacji 1939-1945, Warszawa 2010.