Urodził się 1 grudnia 1888 r. w Krzeszowicach. Syn Franciszka i Ludwiki z d. Baster. Brat Eugeniusza (zob.) i Tadeusza (zob.).
Należał do oddziału konnego Towarzystwa „Sokoła” w Krakowie.
Podczas I wojny światowej w Legionach Polskich. Dowodził plut. 8 komp. 2 pp LP. 30 września 1914 r. z pułkiem wyruszył na front w Karpaty. 12 października mianowany chor. piech. Uczestniczył w akcji bojowej swej komp. do grudnia, po czym odjechał na tyły. Później został przydzielony do 7 komp. Ranny 13 maja 1915 r. pod Mamajowcami. Następnie był oficerem 3 pp LP i – zapewne w 1916 r. – dostał się do niewoli rosyjskiej.
31 października 1918 r. mianowany ppor. z dniem 1 marca. Po wojnie zweryfikowany jako kpt. sap. z 1 czerwca 1919 r., służył w Obozie Szkolnym Wojsk Kolejowych w Jabłonnie (1923), w Wojskowym Wydziale Kolejowym we Lwowie (1924) i w 1 baonie mostów kolejowych. 1 stycznia 1927 r. awansował na mjr. sap. Od 31 października był linii ćwiczebnej i poligonu tego baonu. W końcu sierpnia 1929 r. został I oficerem sztabu 4 BSap. W 1932 r. ponownie w 1 baonie mostów kolejowych. Po 1933 r. przeniesiony w stan spoczynku lub do rezerwy.
Mieszkał w Nowym Bytomiu (obecnie część Rudy Śląskiej) i pracował jako inżynier,
Podczas II wojny światowej w WP. Służył we Francji, Wlk. Brytanii i w Afryce.
Po zakończeniu wojny i demobilizacji zamieszkał w Wlk. Brytanii. Zmarł 23 sierpnia 1970 r. w Andover Hants w Wlk. Brytanii.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914–1917. Słownik biograficzny t. 3, Warszawa 2006; „Dziennik Polski” nr 213/1970; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; T. Malinowski, M. Szumański, 2 Pułk Piechoty Legionów Polskich t. I: Karpaty, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 259/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.