Urodził się 17 grudnia 1893 r. w Piotrkowie. Syn Józefa i Władysławy z Michiewiczów (Michniewiczów?). Brat Zygmunta (zob.).
W czasie I wojny światowej w POW ps. „Nemo”. Był instruktorem w komendzie obwodu w Łodzi (28 sierpnia-listopad 1916 r.). Od 10 lutego do 8 marca 1917 r. komendant rezerw w Komendzie Okręgu IVa w Łodzi, zaś od 18 października zastępca komendanta obwodu Łódź-miasto i komendant szkoły podchorążych. 6 stycznia 1918 r. objął komendę szkół w swoim obwodzie POW.
Od 1918 r. w WP. Służył w Banie Strzelców Łódzkich, a następnie w 28 pp i 31 pp. Ranny w 1919 r.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 lipca 1925 r. na kpt. piech., od 1926 r. dowodził szkołą podoficerską pułku. W 1931 r. przeniesiony do 86 pp, sprawował funkcję adiutanta pułku, a potem dowódcy komp. Od 1935 r. służył w DOK nr IV w Łodzi. 19 marca 1939 r. awansował na mjr. adm. Był wówczas kierownikiem samodz. referatu oświatowego.
Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niwoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, zlotym i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
J. Bartkowski, Okręg IV POW-Łódź, „Żołnierz Legionów i POW” nr 1-2/1939; Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 64/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.