Bojownikom niepodległości

Borys Joffe

(1894–1925)

Urodził się 6 lipca 1894 r. w Kołbieli koło Mińska Mazowieckiego. Syn Bernarda (Isaka?) i Ernestyny z Aronów.

Ukończył gimnazjum klasyczne w Krakowie-Podgórzu (1912 r.), po czym podjął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W czasie I wojny światowej od 8 września 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w baonie uzupełniającym, a potem w stopniu szer. w patrolu sanitarnym 4 komp. VI baonu I Brygady. Później w stopniu kpr. dowodził patrolem sanitarnym 3 komp. V baonu 1 pp LP i I Brygady. 24 marca 1915 r. zachorował. Leczył się w szpitalu Schmerling w Bernie. Do 10 lipca przebywał w szpitalu legionowym w Kamieńsku, a następnie w tamtejszym Domu Uzdrowieńców LP. Ze względu na stan zdrowia 29 września zwolniony z Lgionów.

Wrócił do Krakowa i podjął studia medyczne. W połowie 1918 r. z powodu gruźlicy przerwał studia i do końca 1919 r. leczył się. Następnie podjął studia.

Wobec trudnej sytuacji militarnej kraju 5 sierpnia 1920 r. wstąpił do Wojska Polskiego. 9 sierpnia przydzielony do kadry 5 zapasowej komp. sanitarnej, od 23 sierpnia służył w szpitalu w Wadowicach. Mianowany 1 września 1920 r. ppor. plek. Od 15 września do 15 października był lekarzem baonu wartowniczego nr 8/V, po czym do 15 listopada ponownie szpitala w Wadowicach. Uzyskał sześciomiesięczny urlop celem dokończenia studiów. W maju 1921 r. uzyskał dyplom lekarski. 15 maja przydzielony do służby medycznej II dyonu 6 psk, już 1 czerwca został lekarzem baonu 47 pp. W lipcu zachorował. Po rekonwalescencji 21 listopada przydzielony do kadry 5 zapasowej komp. sanitarnej. Od 7 grudnia był lekarzem V dyonu samochodowego. 7 lutego 1922 r. ponownie przydzielony do kadry 5 zapasowej komp. sanitarnej i 31 marca z powodu częściowego inwalidztwa uznany za całkowicie niezdolnego do służby wojskowej.

Mieszkał w Krakowie, gdzie pracował jako lekarz.

Działacz Bundu. Na III kongresie partii (koniec 1924 r.) wybrany na członka Centralnego Komitetu. Kierował oddziałem Bundu w Krakowie.

Zginął 22 sierpnia 1925 r. w następstwie wypadku w Batyżowcach w Tatrach słowackich. Pochowany w Krakowie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Żonaty (od 1919 r.) z Gustawą Grossbard, miał syna Szymona (26 X 1921–1 VIII 1944), żołnierza PPS WRN, poległego w powstaniu warszawskim.

Źródła

M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 177/1938; S.F. Składkowski, Moja służba w Brygadzie. Pamiętnik polowy, Warszawa 1990.