Bojownikom niepodległości

Bronisław Abramowicz

(1895-1972)

Abramowicz BronisławUrodził się 2 czerwca 1895 r. w Berlinie. Syn Wiktora i Michaliny z Stacheckich.

Ukończył ośmioklasowe gimnazjum oraz pięć semestrów nauk handlowych ekonomii i prawa. Studiował w Wyższej Szkole Handlowej w Berlinie.

W czasie I wojny światowej w 1917 r. powołany do armii niemieckiej. Służył w pruskim Ministerstwie Wojny. Jednocześnie od 1918 r. należał do POW Zaboru Pruskiego ps. „Kwaśniewski”. Wydawał organizacji tajne rozkazy i druki oraz udzielał informacji o tajnych zarządzeniach tego ministerstwa. Po wojnie kontynuował pracę w niemieckim Ministerstwie Wojny. Zajmował kolejno stanowiska głównego registratora, tłumacza, referenta pomocniczego, referenta samodzielnego, zastępcy szefa sekcji i kierownika sekcji gospodarczej.

Jednocześnie (w latach 1917-1921) był prezesem Towarzystwa Naukowego Akademików Polskich w Berlinie.

Zdemaskowany, został 2 kwietnia 1921 r. aresztowany przez władze niemieckie w Berlinie. Po pobycie w więzieniu w Berlinie i Frankfurcie nad Odrą 4 lipca drodze wymiany przyjechał do Polski.

Od 1921 r. mieszkał w Poznaniu. Był właścicielem Międzynarodowego Biura Informacji o Zdolności Kredytowej „Providentia”.

Należał do Związku b. Uczestników Powstań Narodowych RP 1914-1919 (zastępca sekretarza Grupy Poznań-Wilda), Związku Peowiaków, Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny i Myśli Mocarstwowej.

Zmarł w 1972 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty, miał jedno dziecko.

Źródła

CAW, akta Medalu Niepodległości z 21 IV 1937, akta OPWI/2; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” 1937, nr 93.