Urodził się 13 czerwca 1896 r. w Radomyślu Wielkim. Syn Jana i Antoniny z Trybulców. Brat Józefa (zob.).
Po ukończeniu szkoły ludowej uczył się w gimnazjum w Tarnowie, gdzie w 1914 r. uzyskał maturę. Następnie podjął studia na Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Od 1913 r. był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich w Tarnowie.
W czasie I wojny światowej w maju 1915 r. powołany do służby w armii austro-węgierskiej z przydziałem do 57 pp , skąd został skierowany do szkoły oficerów rezerwy piechoty przy 40 pp. Po ukończeniu szkoły 1 listopada 1915 r. mianowany chor. piech. Przydzielony do 110 pp, w jego składzie walczył na froncie rosyjskim i włoskim. W 1917 r. awansowany na ppor. piech., dowodził komp. oraz pełnił funkcję adiutanta baonu w 110 pp. Był członkiem organizacji „Wolność”, stanowiącej ekspozyturę POW w armii austro-węgierskiej.
W listopadzie 1918 r. wstąpił do 1 Pułku Ziemi Rzeszowskiej (potem: 14 i 17 pp), w którym dowodził plut. Uczestniczył w walkach z Ukraińcami i bolszewikami. Z dniem 1 kwietnia 1920 r. awansował na por. piech. Od 11 lipca był dowódcą komp. 18 pp. W trakcie walk z bolszewikami został ranny. Po wyleczeniu się z ran powrócił ze szpitala do pułku z przydziałem do oddziału demobilizacyjnego. Przeniesiony do Dowództwa Okręgu Generalnego w Łodzi, w którym w latach 1921-1922 pełnił funkcję kierownika referatu przysposobienia rezerw w wydziale III wyszkolenia i oświaty.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany z dniem 1 lipca 1923 r. na kpt. piech., w 1924 r. powrócił do 18 pp. Był dowódcą pułkowej szkoły podoficerskiej. Z dniem 24 października 1924 r. przydzielony do Korpusu Ochrony Pogranicza, m.in. dowodził komp. graniczną. Wiosną 1931 r. przeniesiony do 30 pp. W okresie od lutego 1934 do marca 1935 (?) r. kierownik referatu w Biurze Personalnym MSWojsk. Awansowany 1 stycznia 1936 r. na mjr. piech. Ukończył kurs dla dowódców baonu w CWPiech. w Rembertowie. Następnie został dowódcą baonu 14 pp. Od listopada 1937 do końca sierpnia 1939 r. komendant Szkoły Podchorążych Broni Pancernych w Modlinie.
Członek Zw. Organizacji „Wolność”.
Podczas kampanii 1939 r. był zastępcą dowódcy Ośrodka Zapasowego Broni Pancernych nr 3 w Żurawicy. Po agresji sowieckiej i rozwiązaniu ośrodka przekroczył granicę rumuńską. Internowany, w końcu lutego 1940 r. przedostał się do Francji, gdzie został powołany do służby czynnej. Po jej upadku w czerwcu 1940 r. ewakuowany do Wlk. Brytanii. Początkowo pełnił funkcję kierownika referatu w Oddz. I sztabu NW. Awansowany do stopnia ppłk. br. panc. z starszeństwem z 1 stycznia 1943 r. Od lipca 1943 r. zastępca dowódcy 67 batalionu czołgów, po reorganizacji dowodził 3 ppancW tym też roku odbył staż w armii brytyjskiej. Następnie do listopada 1944 r. pełnił funkcję szefa wydz. wyszkolenia w VI Oddz. Specjalnym sztabu NW. W listopadzie 1944 r. objął stanowisko szefa wydz. obsad w Oddz. Personalnym. Od września 1946 r. służył w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia.
Po demobilizacji osiedlił się Wlk. Brytanii.
Zmarł 28 stycznia 1976 r. w Londynie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu South Ealing.
Odznaczony złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Niepodległości.
J. Giza, Organizacja „Wolność” 1918. Polska konspiracja niepodległościowa w cesarsko-królewskiej armii podczas I wojny światowej i losy jej bohaterów, Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 121/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2005; J. Tucholski, Cichociemni, Warszawa 1984; informacje Tadeusza Łaszczewskiego.