Urodził się 17 września 1901 r. w Zaborowie pow. Strzyżów. Syn Władysława i Wiktorii z Gierlaków.
Członek POW.
Od 1918 r. w WP. Początkowo w 2 pap. Ukończył szkołę podchorążych i z dniem 1 grudnia 1920 r. otrzymał stopień ppor. piech.
Był oficerem 64 pp (1923, 1924) oraz 32 pp (1928). W 1932 r. służył w Szkole Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy, a w 1935 r. w 61 pp. 1 stycznia 1935 r. awansował na kpt. piech. Później w Centralnej Szkole Podoficerskiej KOP w Osowcu. Wiosną 1939 r. dowodził 1 komp. w baonie KOP „Łużki”.
Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości i dwukrotnie srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; „Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.