Bojownikom niepodległości

Bronisław Blumski

(1896–1935)

Urodził się 22 sierpnia 1896 r. w Złoczowie. Syn Tadeusza, urzędnika, i Stanisławy z Rafałowskich. Brat Zygmunta Izydora (zob.).

Od 1907 r. uczył się w gimnazjum w Złoczowie, w którym w 1914 r. uzyskał maturę.

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 2 komp. 1 pp LP. W maju 1916 r. chory, na początku czerwca przebywał w szpitalu epidemicznym nr 5 w Jarosławiu. W kwietniu 1917 r. przebywał w Stacji Zbornej LP w Przemyślu.

Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako por. adm. gosp. z 1 czerwca 1919 r., służył w Dep. VII Intendentury MSWojsk (1923). Awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. art., co najmniej od 1924 do 1928 r. był oficerem 22 pap. Z dniem 1 stycznia 1931 r. otrzymał stopień mjr. art. Co najmniej od 1932 r. służył w 10 pac.

Członek Zw. Legionistów Polskich oraz Ligi Morskiej i Kolonialnej.

28 marca 1935 r. pod wpływem rozstroju nerwowego zastrzelił się w pociągu między Medyką a Przemyślem. Pochowany na Cmentarzu Głownym w Przemyślu przy ul. J. Słowackiego kwat. legionowa 31 B.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Olgą Marynowską, miał z nią syna (ur. 18 VI 1918).

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Gazeta Lwowska” nr 73/1935; „Monitor Polski” nr 260/1931; „Nowy Dziennik” nr 78/1935; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; M. Staroń, Kwatera legionistów z l. 1914-1918 na Cmentarzu Głównym przy ul. J. Słowackiego w Przemyślu, „Rocznik Przemyski” t, XLV z.1/2009; informacje Lesława Dalla z Zakopanego.