Bojownikom niepodległości

Bronisław Bończak

(1898-1940)

Urodził się 10 lutego 1898 r. w Bierzwiennej pow. Koło. Syn Stanisława i Felicji ze Śniecikowskich.
Członek POW.
Od marca do lipca 1920 r. był słuchaczem Szkoły Podchorążych Piechoty. Następnie przydzielony do Floty Wiślanej, brał udział w walkach z bolszewikami. W sierpniu był oficerem mundurowym III baonu pułku morskiego. Następnie służył w I eskadrze lotnictwa morskiego w Pucku. Awansował na ppor. mar.
W okresie od 1 listopada 1921 do 1 października 1923 r. słuchacz II Tymczasowego Kursu Instruktorskiego dla Oficerów w Toruniu. Zweryfikowany jako por. mar. ze starszeństwem z 1 marca 1922 r. Był oficerem ordynansowym komendanta Portu Wojennego w Gdyni (1925). Potem oficer Floty, a od 1929 r. Flotylli Pińskiej. W 1930 r. był oficerem wachtowym na ORP „Wilia”. W latach 1933-1935 dowódca monitora ORP „Warszawa”. 1 stycznia 1935 r. awnsował na stopień kpt. mar. Od grudnia 1935 do lutego 1936 dowódca komp. rekruckiej w Kadrze Flotylli. Od maja 1939 r. był p.o. dowódcy III dyonu bojowego.
Podczas kampanii 1939 r. po 17 września brał udział w zatapianiu na Polesiu jednostek pływających, a następnie stał na czele oddziału pieszego. 25 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 218/1931
Źródła

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; J.W. Dyskant, Flotylla Rzeczna Marynarki Wojennej 1919-1939, Warszawa 1994; Kadry morskie Rzeczypospolitej t. II, Gdynia 1996; „Monitor Polski” nr 218/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.