Bronisław Bouffałł

Urodził się 30 października 1867 r. w Jurowcach koło Białegostoku. Syn Juliana, ziemianina, i Pauliny z Wińskich.
W 1886 r. ukończył IV gimnazjum w Warszawie. Studiował na Wydz. Prawa uniwersytetu w Petersburgu, a potem (1894-1895) w Heidelbergu oraz w Oxfordzie (1896). W 1898 r. został docentem prawa rzymskiego na uniwersytecie w Petersburgu.
Od 1910 r. członek Tow. Naukowego Warszawskiego.
Działacz skautowy, redaktor „Skauta”. Aresztowany za założenie i prowadzenie organizacji. Potem zwolniony.
W czasie I wojny światowej zmobilizowany do armii rosyjskiej. Był oficerem 13 phuz. Po rewolucji w Rosji w 1917 r. przeszedł do I Korpusu Polskiego. Służył w 2 puł. Po demobilizacji korpusu w 1918 r. powrócił do kraju.
Pracował jako naczelnik w Ministerstwie Skarbu. Był delegatem RP do państw bałtyckich oraz przedstawicielem Polski przy Mieszanej Komisji i Trybunale Rozjemczym Górnego Śląska.
W 1920 r. w WP. Służył w 5 Armii oraz był oficerem łącznikowym Sztabu Generalnego do brytyjskiej Misji Wojskowej. Następnie przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako mjr rez. kaw. z 1 czerwca 1919 r.
W latach 1920-1924 zajmował stanowisko charge d`affaires w Rydze.
Po powrocie do kraju podjął pracę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jako prof. nadzwyczajny prawa politycznego i prawa narodów w latach 1924-1927 wykładał na Wdz. Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych. Równocześnie (w latach 1925-1927) wykładowca filozofii prawa. W roku akademickim 1925-1926 sprawował także funkcję dziekana. Członek honorowy korporacji studenckiej „Concordia”. W latach 1924-1927 wykładał również teorię prawa i politykę Ligi Narodów w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. Od 1931 r. do wojny uczył języka angielskiego w prywatnej szkole handlowej w Mińsku Mazowieckim.
Podczas II wojny światowej ciężko chory mieszkał w u przyjaciół w Michałowie koło Warszawy.
Zmarł 8 lutego 1949 r. w Gdańsku.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
Rodziny nie założył.