Urodził się 3 września 1892 r. w Rajtarowicach pow. Sambor. Syn Krzysztofa i Zofii z Żamojów. Ukończył gimnazjum oraz trzy semestry prawa. W 1911 r. był członkiem 7 zastępu I Lwowskiej Drużyny Skautowej.
Po wybuchu wojny od 15 sierpnia 1914 r. w oddziale, który wszedł w skład Legionu Wschodniego. Po jego rozformowaniu (26 września) wcielony do armii austro-węgierskiej. Przydzielony do kadry 30 pp, w okresie od 1 marca do 30 kwietnia 1915 r. kształcił się w szkole oficerów rezerwy. Od 1 lipca przebywał na froncie rosyjskim, a potem włoskim i rumuńskim. 4 listopada 1916 r. dostał się do niewoli rosyjskiej. W styczniu 1918 r. zbiegł z niewoli i powrócił do 30 pp.
Od 1 listopada 1918 r. uczestniczył w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Dowodził oddziałem km na odcinku I (pododcinek Wulka) w stopniu ppor. piech. Po wyparciu przeciwnika z miasta wcielony do 30 pp (później 3 pstrz lwowskich i 40 pp). 20 października 1919 r. skierowany do Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Warszawie. Od 5 marca 1920 r. w składzie 6 esk. wywiadowczej uczestniczył w walkach z bolszewikami.
Jako obserwator bardzo dzielny pełnił swą służbę wzorowo. Częstymi lotami położył wielkie i liczne zasługi zwłaszcza w walkach z armią nieprzyjacielskiego Budiennego. Odznaczył się w dniach 16, 17 i 18 VIII 1920 r. W dniach tych najcięższych walk w okolicy Lwowa latał kilka razy dziennie. Z niskiej wysokości ostrzeliwując siły nieprzyjaciela z km, idące na pomoc i celnymi bombami położył wielkie zasługi. Nie zważając na złe warunki atmosferyczne zapuszczał się w głąb na tyły nieprzyjaciela przywożąc cenne wiadomości i zdjęcia fotograficzne.
Zweryfikowany jako por. obs. z 1 czerwca 1919 r., 15 grudnia 1922 r. został skierowany na kurs pilotażu do Szkoły Pilotów w Bydgoszczy. Po jego ukończeniu przydzielony do 2 plotn. Awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. obs., od 1 sierpnia pełnił służbę w 6 plotn. Był zastępcą komendanta parku, a od 25 stycznia 1926 r. komendantem portu pułku. 11 sierpnia 1927 r. został dowódcą 62 esk. lotniczej. Potem (od 1 kwietnia 1928) referent mobilizacyjny pułku. Od 16 grudnia dowodził esk. szkolną, a od 6 lutego 1929 (?) r. zastępcą dowódcy dyonu szkolnego. W okresie od kwietnia do listopada 1933 r. dowódca II dyonu lotniczego. Po 1934 r. przeniesiony w stan spoczynku lub do rezerwy.
Po II wojnie światowej mieszkał w Wlk. Brytanii. Zmarł 10 kwietnia 1976 r. w Datford. Pochowany na Cmentarzu Darenth.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., dwukrotnie Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908–1914, Warszawa 1935; „Monitor Polski” nr 258/1933; Obrona Lwowa 1–22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; J. Pawlak, Pamięci lotników polskich 1918–1945, Warszawa 1998; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; J. Zieliński, W. Wójcik, Lotnicy-Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari 1919–1920 t. I, Warszawa-Toruń 2005.