Urodził się 29 listopada 1894 r. w Stanisławowie. Syn Mikołaja, kolejarza, i Franciszki z Secców. Brat Franciszka (zob.) i Stanisława (zob.).
Ukończył szkołę powszechną, po czym pracował jako malarz dekoracyjny. Mieszkał w Łyśćcu.
Od 1912 r. członek Zw. Strzeleckiego.
Od sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Służył w 1 pp LP m.in. w okm. W maju 1915 r. został ranny podczas bitwy pod Konarami. Po wyleczeniu się z ran przydzielony do 4 komp. 6 pp LP. W stopniu kpr. dowodził sekcją. Wyróżnił się podczas walk na Wołyniu w październiku 1915 r. Ranny 5 lipca 1916 r. podczas bitwy pod Kościuchnówką w rejonie Studzienicy.
W następstwie kryzysu przysięgowego we wrześniu 1917 r. wcielony do armii austro-węgierskiej.
W grudniu 1918 r. wstąpił do WP. Służył w nim do listopada 1919 r., kiedy to został przeniesiony do rezerwy.
Od lutego 1920 r. w policji. Posiadał stopień posterunkowego. We wrześniu 1934 r. przeszedł w stan spoczynku.
Mieszkał w Skarżysku-Kamiennej.
Po kampanii 1939 r. podjął działalność konspiracyjną w szeregach Organizacji „Orła Białego”. Aresztowany przez Niemców.
Rozstrzelany 15 lutego 1940 r. i pochowany w zbiorowej mogile ofiar egzekucji na „Borze” koło Skarżyska-Kamiennej.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.
Żonaty (od 1922 r.) z Barbarą Malinowski, miał z nią synów Zbigniewa (ur. 1922), Zygmunta (ur. 1924) i Kazimierza (ur. 1929) oraz córkę Izabelę (ur. 1924).
„Monitor Polski” nr 179/1931; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; R.E. Stolarski, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945 t. II (1914-1921) cz. 1, Koszalin 1991.