Urodził się 14 października 1885 r. w Lublinie. Syn Jana, robotnika.
Jako dziewięcioletni uczeń rozdawał odezwy rewolucyjne z okazji koronacji cara Mikołaja II, w związku z czym został na krótko aresztowany i ukarany rózgami.
Od 13. roku życia pracował zawodowo, od 1899 r. w fabryce wag Hessa, a w latach 1901-1906 jako giser w fabryce wag Wolskiego.
Od 1905 r. należał do PPS, a od 1906 r. do jej Organizacji Bojowej ps. „Sokół”. Brał udział w akcji bojowej na urząd gminny w Wólce (16 grudnia 1906). Po dwóch dniach aresztowany, a potem zesłany na dwa lata do guberni wiackiej. Po ucieczce z zesłania powrócił do kraju i od września 1907 r. wznowił działalność w OB PPS-Frakcji Rewolucyjnej. W 1908 r. uczestniczył w akcjach bojowych pod Szydłowcem (14 lutego), w Tumlinie (25 lutego) i w Bezdanach (26 września). Od jesieni był funkcjonariuszem OB. W maju 1909 r. ukończył szkołę bojową w Krakowie. Z ramienia Wydz. Bojowego uczestniczył w XI Zjeździe PPS-Frakcji Rewolucyjnej (25-28 sierpnia 1909 r.). W 1910 r. objął funkcję instruktora w okręgu płockim i kierownikiem roboty partyjnej. Uczestniczył w ostatnich akcjach bojowych, przeprowadzanych przez PPS-Frakcję Rewolucyjną: na frurgon pocztowy pod Sierpcem, na urzędy gminne w Iłowie, Słubicach i Juliszewie oraz na furgon pocztowy pod Turkiem.
Członek ZWC. Aresztowany w 1912 r. przez władze rosyjskie, był więziony w Kielcach.
W czasie I wojny światowej uwolniony w sierpniu 1914 r. przez strzelców Piłsudskiego, wstąpił do Legionów Polskich. Służył w oddziale wywiadowczym 1 pp LP. Od 20 listopada 1914 do 2 listopada 1915 r. w I plut. 2 szw. 1 puł LP, a następnie w III i IV plut. tego szw. W okresie od 30 czerwca 1916 do 9 stycznia 1917 r. w oddziale sztabowym Komendy Legionów. Uzyskał stopień sierż. W lutym 1917 r. był komendantem biura werbunkowego w Wojciechowie, w marcu w Bełżycach na Lubelszczyźnie, zaś w połowie kwietnia w komisariacie werbunkowym w Chełmie.
Po kryzysie przysięgowym latem 1917 r. przeszedł do POW.
W 1920 r. zgłosił się do wojskowej służby pomocniczej.
Zmarł 1 lipca 1925 r.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.
Był żonaty.
S. Kalabiński, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; J. Konefał, Legiony Polskie w Lubelskiem 1914-1918, Lublin 1999; S. Martynowski, Polska bojowa, Łódź 1937; „Monitor Polski” nr 300/1930; J. Pająk, Organizacje bojowe partii politycznych w Królestwie Polskim 1904-1911, Warszawa 1985.