Bronisław Horodyński

Urodził się 28 grudnia 1882 r. w Piotrkowie. Syn Wacława, powstańca 1863 r., adwokata, i Zofii z Zabłockich. Wnuk żołnierza z 1831 r.
Uczył się w II progimnazjum w Warszawie, z którego został wydalony z „wilczym biletem” za działalność w tajnym kółku samokształceniowym. Wyjechał wówczas do Krakowa. W latach 1904-1905 był wolnym słuchaczem na Wydz. Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Tam działał w „Spójni”, a od 1904 r. w PPS ps. „Korczak”. Aresztowany przez władze rosyjskie pod Sławkowem, był więziony w Olkuszu, a potem w Kielcach, gdzie na początku marca 1905 r. został zwolniony za kaucją. Powrócił do Krakowa, gdzie po tygodniu z ramienia PPS wyjechał do Warszawy. W końcu miesiąca objął dowództwo na Woli jednej z pierwszych dziesiątek bojowych Organizacji Spiskowo-Bojowej PPS. Uczestniczył w zamachu na oberpolicmajstra Karla Nolkena (26 marca) i na gen.-gubernatora warszawskiego Konstantina Maksymowicza (19 maja). Po nieudanej próbie uwolnienia Stefana Okrzei 24 czerwca aresztowany przez władze rosyjskie. Trzy dni później osadzony w X pawilonie warszawskiej cytadeli, a potem w areszcie w Ratuszu. 3 października skazany na zesłanie do Wiatki na czas trwania stanu wojennego w Królestwie Polskim. Na skutek amnestii z listopada został zwolniony od kary. Jako dezertera (w 1904 r. uchylił się od służby wojskowej) w grudniu wysłano go na Daleki Wschód, gdzie przez 20 miesięcy służył w armii rosyjskiej. Jesienią 1907 r. powrócił do Królestwa Polskiego.
Do 1914 r. pracował jako urzędnik biurowy w różnych zakładach przemysłowych m.in. w Warszawie i Częstochowie.
W czasie I wojny światowej w 1914 r. zmobilizowany do armii rosyjskiej, w stopniu chor. służył w niej do 1917 r. Awansował na ppor. Po rewolucji lutowej w Rosji (1917 r.) w POW m.in. w Rydze. W 1918 r. powrócił do kraju.
Do 1920 r. pracował jako urzędnik w Radomiu i Łodzi. Od marca 1920 r. sekretarz konsulatu RP w Rydze. Uczestniczył w pracach przygotowawczych do pokoju ryskiego (1921 r.). Od listopada 1921 do grudnia 1924 r. kierownik działu finansowo-budżetowego w Komisariacie Generalnym RP w Gdańsku.
Od 1925 r. pracował jako kolejno kierownik działu kredytowego, kierownik hurtowni i księgowy Państwowego Monopolu Spirytusowego w Warszawie, Łodzi, Bielsku i ponownie (od 1931 r.) w Łodzi.
Prawdopodobnie w lipcu 1929 r. został członkiem OKR PPS d. Frakcja Rewolucyjna Warszawa-Podmiejska.
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.