Urodził się 2 czerwca 1887 r. w osadzie Lubieniec pow. Włocławek. Syn Andrzeja.
Ukończył gimnazjum, prawdopodobnie we Włocławku.
Od 1904 r. należał do PPS i działał w partyjnej technice. Równolegle czynny w pracach związku zawodowego kamaszników. W 1906 r. wstąpił do OB PPS ps. „Bernard”. W trakcie akcji na furgon pocztowy na trasie Lipno-Włocławek (20 października 1906 r.) został ciężko ranny i w konsekwencji utracił rękę. Następnie przebywał na kuracji w Krakowie oraz Zakopanem, po czym wyjechał do Lwowa. Tam w końcu 1907 r. był gospodarzem tajnej szkoły bojowej.
Od 1908 r. członek Zw. Walki Czynnej – piastował funkcję intendenta tajnych magazynów broni i materiałów wybuchowych w Galicji (Kraków, Lwów). W latach 1910-1914 był instruktorem Zw. Strzeleckiego we Lwowie, Drohobyczu, Borysławiu, Warszawie i Płocku.
W czasie I wojny światowej 6 sierpnia 1914 r. wyruszył w pole jako zastępca dowódcy oddziału „beków” biura wywiadowczego oddziału J. Piłsudskiego i Legionów Polskich. Awansowany do stopnia ppor. piech., w sierpniu 1916 r. zwolniony z Legionów, przeszedł do POW.
Po rozbrojeniu okupantów wstąpił do Milicji Ludowej i w listopadzie 1918 r. objął funkcję jej komendanta w Zagłębiu Dąbrowskim. 18 grudnia mianowany komendantem okręgu w Siedlcach; stanowisko to piastował od stycznia do lipca 1919 r. Po likwidacji milicji przeniesiony do Inspektoratu Wojsk Samochodowych, od grudnia 1919 r. służył w Oddz. II MSWojsk.
W czerwcu 1921 r. pełnił służbę w DOGen Lwów. Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919, sprawował funkcję szefa oddz. II OK nr II w Lublinie (1923), a potem kierownika samodzielnego referatu informacyjnego (1925). Z dniem 15 sierpnia 1924 r. awansował na mjr. piech. 31 grudnia 1926 r. przeniesiony do GISZ na stanowisko referenta samodz. referatu personalnego. 31 października 1927 r. został szefem wydz. ogólnego w Korpusie Kontrolerów. 28 czerwca 1930 r. został zastępcą szefa Biura Wyznań Niekatolickich MSWojsk. 30 czerwca 1934 r. przeszedł w stan spoczynku.
Podjął wówczas pracę w dyrekcji rzeźni miejskiej w Warszawie. Od listopada 1934 do września 1939 r. wicedyrektor wydz. wojskowego Zarządu Miejskiego m. st. Warszawy.
Równolegle w latach 1935-1936 był prezesem Koła Zw. Legionistów Pracowników Miejskich.
Zmarł 1 lutego 1963 r. w Warszawie.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości z mieczami oraz orderem Polonia Restituta 5 kl.
Borysław w walce o Niepodległość 1912-1932, Borysław 1932; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006; A.K. Kunert, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; T. Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Warszawa 1934; „Monitor Polski” nr 18/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Starzyński, Cztery lata w służbie Komendanta. Przeżycia wojenne 1914-1918, Warszawa 1937.