Urodził się 4 września 1900 r. w Radachowicach. Syn Maława i Katarzyny.
Uczeń gimnazjum.
W czasie I wojny światowej od grudnia 1916 r. w Legionach Polskich. Służył w 6 szw. 2 puł LP oraz w 6 pp LP.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w 1 szw. 2 puł LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) i likwidacji pułku (19 listopada) internowany przez Austriaków w Bustyahaza i Synowódzku.
Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w 13 pdrag.
Po 1918 r. w WP. W czerwcu 1919 r. w oddziale telefoniczym 2 pszwol.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 września 1920 r., w 1923 r. należał do kadry Centralnej Szkoły Podoficerów Zawodowych Piechoty nr 2 w Grudziądzu. Po jej likwidacji w 51 pp (1924). Przeniesiony do artylerii, co najmniej od 1928 r. służył w 6 pac. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na kpt. art., wiosną 1939 r. był dowódcą 8 baterii. 31 sierpnia objął dowództwo 5 dac.
Podczas kampanii 1939 r. na jego czele od 8 września brał udział w obronie Warszawy. Po kapitulacji załogi stolicy (28 września) zapewne dostał się do niewoli niemieckiej.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; „Monitor Polski” nr 217/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; P. Zarzycki, 6 Pułk Artylerii Ciężkiej „Obrońców Lwowa”, Pruszków 1997.