Bojownikom niepodległości

Brunon Altmajer

(1890–przed 1935)

Urodził się 6 maja 1890 r. w Skierbieszowie na Zamojszczyźnie w rodzinie oficjalisty dworskiego.

W latach 1907–1910 przebywał na zesłaniu poza granicami Królestwa Polskiego. Po powrocie w rodzinne strony podjął pracę jako artysta malarz.

Od roku 1915 w Polskiej Organizacji Wojskowej. Od 4 grudnia przydzielony do IV plutonu (szkoła żołnierska) okręgu VIII POW na terenie Lubelszczyzny. Nosił ps. „Okoń”. Od 2 lutego 1916 r. kształcił się w szkole podoficerskiej (I pluton). Po jej ukończeniu 1 kwietnia został mianowany komendantem obwodu XII (powiat lubelski). W okresie od 1 lutego do października 1917 r. kształcił się w szkole podchorążych POW, po czym powrócił na uprzednio zajmowane stanowisko (obwód I). W okresie rozpadu Austro–Węgier, 1 listopada 1918 r. zmobilizował obwód do WP.

Od 8 listopada 1918 do połowy stycznia 1919 r. był komendantem Powiatowej Komendy Zaciągu na powiat lubelski. Potem (do marca) oficer ewidencyjny na powiat lubelski. Od 1 do 31 marca zajmował stanowisko zastępcy oficera ewidencyjnego na powiat i miasto Lublin. Od 31 marca był kierownikiem Stacji Wyżywienia w Lublinie.

Zmarł przed 1935 r.

Pośmiertnie odznaczony Medalem Niepodległości.

Opublikował: Przyczynek do historii P.O.W. w powiecie lubelskim, w: Pod sztandarem P.O.W., Lublin 1935.

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Monitor Polski” 1938, nr 140.; J. Woyno, Polska Organizacja Wojskowa w Lublinie i powiecie lubelskim 1914–1918, www.caw.wp.mil.pl.