Urodził się 22 października 1890 r. w Grybowie pow. Nowy Sącz. Syn Romualda Eugeniusza i Anny z d. Grimm.
Ukończył II gimnazjum w Nowym Sączu (1908 r.), po czym przez rok studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Następnie przeniósł się na Uniwersytet Lwowski i w 1914 r. uzyskał absolutorium.
Od 1 października 1911 r. odbywał obowiązkową służbe w armii austro-węgierskiej w charakterze jednorocznego ochotnika. Ukończył szkołę jednorocznych ochotników przy 30 pp, po czym od 15 maja do 10 września 1912 r. służył w II baonie 80 pp. W stopniu sierż. pchor. przeniesiony do rezerwy.
W czasie I wojny światowej 1 sierpnia 1914 r. zmobilizowany do armii austro-węgierskiej, był dowódcą plut. 3 komp. 20 pp. Podczas działań odwrotowych spod Lublina 15 wrzesnia dostał się do niewoli rosyjskiej. Pozostawał w niej do 30 października 1919 r.
Od 31 października 1919 r. w stopniu chor. w 5 Dywizji Syberyjskiej. Brał udział w walkach z bolszewikami. Od 22 grudnia służył w pociągu pancernym „Sokół”. Ranny 23 grudnia w bitwie pod Tojgą, 10 stycznia 1920 r. dostał się do niewoli bolszewickiej. Przebywał w obozach jenieckich w Krasnojarsku, Omsku i Tule. 10 października 1921 r. powrócił do Polski.
Od 11 do 24 października 1921 r. służył w 1 Dywizji Syberyjskiej, po czym przydzielono go do 43 pp. Był kolejno młodszym oficerem komp., adiutantem baonu i referentem mobilizacyjnym pułku. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. piech., od stycznia do 15 maja 1925 r. przebywał na kursie doszkolenia młodszych oficerów w Chełmnie. Od 16 maja 1925 do 25 listopada 1927 r. dowodził 7 komp. 43 pp. Przeniesiony do 62 pp, do stycznia 1930 r. był kolejno oficerem ds. materiałowych, w zastępstwie kwatermistrzem pułku i dowódcą komp. szkolnej. W lutym 1930 r. skierowany na kurs unifikacyjny dla kapitanów w Rembertowie. Następnie do listopada 1932 r. był dowódcą 8 komp. 62 pp, dowódcą szkoły podoficerskiej pułku i komendantem dywizyjnego kursu dla podoficerów zawodowych. W końcu roku skierowany do służby w wywiadzie. Formalnie 27 listopada przeniesiony do dyspozycji szefa Dep Piechoty MSWojsk, został skierowany do służby w Ekspozyturze nr 3 Oddz. II Sztabu Głównego w Bydgoszczy. Do końca czerwca 1934 r. sprawował funkcję referenta w referacie studiów. Od 1 lipca 1934 do kwietnia 1937 r. był kierownikiem tego referatu. Następnie kierownik referatu sądowego w wydziale wojskowym Komisariatu Generalnego RP w Gdańsku. Jednoczesnie kierował placówką oficerską nr 4 Ekspozytury nr 3 w Gdańsku. Awansowany 19 marca 1938 r. na mjr. adm., od lipca tego roku kierownik referatu studiów i zastępca szefa Ekspozytury nr 3 Oddz. II w Bydgoszczy.
Podczas II wojny światowej w czasie kampanii 1939 r. ewakuowany w kierunku wschodnim, po agresji sowieckiej 18 września przeszedł do Rumunii. Przebywał w Vatra Dornei, a potem w obozie w Călimăneşti, skąd 8 października zbiegł do Bukaresztu. 15 października wyjechał do Belgradu, a po dwóch tygodniach do Aten. 3 listopada dotarł do Marsylii i następnego dnia został przydzielony do Stacji Zbornej w Paryżu. Od 2 grudnia w Centrum Wyszkolenia oficerów polskich w Parthenay. Od 2 lutego do 19 czerwca 1940 r. wyddelegowany z grupą oficerów wywiadu do pracya Admiralicji francuskiej (5 Biuro), gdzie prowadził referat studiów i był jednym z zastępców kierownikaBiura mjr. Jana Żychonia. Po upadku Francji ewakuowany do Falmouth. 14 sierpnia był odnotowany na etacie służby zewnętrznej Oddz. II. 2 grudnia oddany do dyspozycji Kierownictwa Marynarki Wojennej. 1 lipca 1941 r. znajdował się (jako kierownik referatu ewidencji) w obsadzie wydziału III Oddz. II sztabu Naczelnego Wodza. 12grudnia 1942 r. przeniesiony do wywiadu sztabu Marynarki Wojennej, w 1944 r. był zastepcą szefa wydziału wywiadu. Od 27 września czasowo pełnił obowiązki jego szefa.
Od 8 marca 1946 r. oficer do prac Biura Studiów Kierownika Marynarki Wojennej, a od 29 maja 1946 do marca 1947 r. kierownikiem referatu statystycznego Biura Planowania Kierownictwa Marynarki Wojennej. 1 czerwca 1946 r. awansował na kmdr. por. Potem w Polskim Morskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia.
Zamieszkał w Wlk. Brytanii. Działał społecznie w „Samopomocy Marynarki Wojennej”.
Zmarł 30 września 1953 r. w Londynie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu St. Mary`s.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Amelią Raszko (Ratzko).
T. Dubicki, A. Suchcitz, Oficerowie wywiadu Wojska Polskiego i PSZ w latach 1939–1945 t. II, Warszawa 2011; K. Grodziska, Polskie groby na cmentarzach Londynu, Kraków 1995; Kadry morskie Rzeczypospolitej t. II, Gdynia 1996; „Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.