Urodził się 27 sierpnia 1890 r. w Poznaniu. Syn Jana, krawca, i Zofii z Overbeków (Czerbeków?).
Ukończył szkołę powszechną, średnią i studia malarskie w Krakowie i Hamburgu.
Od 1909 r. należał do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Po ukończeniu studiów przystąpił do organizacji skautingu i 17 października 1912 r. utworzył I zastęp skautów, rozwinięty potem w hufiec „Piast”. W lipcu 1913 r. aresztowany przez niemiecką policję, po czterech dniach jako poddany austriacki został odstawiony do granicy tego państwa.
We Lwowie zgłosił się do drużyny strzeleckiej „Macierzy”. Kilkakrotnie konspiracyjnie przewoził do Poznania instrukcje i podręczniki do szkolenia wojskowego.
W końcu 1913 r. powołany do służby w armii austro-węgierskiej.
W czasie I wojny światowej walczył na frontach rosyjskim, rumuńskim i włoskim. W listopadzie 1918 r. zbiegł do Poznania, gdzie wstąpił do POW Zaboru Pruskiego.
Uczestnik powstania wielkopolskiego. Od 27 grudnia 1918 do 6 stycznia 1919 r. uczestniczył w zajęciu Poznania. Służył w 1 komp. skautowej (potem: 1 komp. 1 pstrz wlkp). W marcu 1919 r. w jej szeregach wyjechał do Lwowa i wziął udział w walkach z Ukraińcami. Później w składzie tego pułku uczestniczył w wojnie z bolszewikami. Uzyskał stopień sierż. W 1921 r. bezterminowo urlopowany, po czym przeniesiony do rezerwy.
W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Początkowo służył w policji, następnie pracował w wydziale zdrowia Urzędu Miasta, a od 1933 r. jako archiwista i kreślarz w Ubezpieczalni Społecznej w Poznaniu.
Uczestniczył w pracach harcerskich. W 1934 r. został członkiem Komisji Harcerskiej, zaś w 1936 r. pierwszym przewodniczącym sekcji niepodległościowej harcerzy i jednocześnie kierownikiem zbiornicy pamiątek harcerskich.
Podczas II wojny światowej po kampanii 1939 r. podjął działalność konspiracyjną. 11 kwietnia 1940 r. aresztowany przez Niemców w swoim mieszkaniu przy ul. Chwaliszewo. Osadzony w obozie w Forcie VII w Poznaniu, 20 kwietnia wwywieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau (nr więźnia 5133). Prowadzono tam na nim doświadczenia medyczne, co spowodowało trwały uszczerbek na zdrowiu. Uwolniony 3 maja 1945 r., 22 lipca powrócił do domu.
Od 17 września 1945 do maja 1957 r. pracował w służbie zdrowia, po czym przeszedł na emeryturę.
Zmarł 31 października 1969 r. w Poznaniu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym nr 2 (Junikowo).
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.
Żonaty z Teresą Schrodke, miał syna Benona i die córki.
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908–1914, Warszawa 1935; J. Derda, w: Harcerski Słownik Biograficzny t. I, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 167/1932; W. Nekrasz, Harcerze w bojach t. I, Warszawa 1930; B. Polak, w: Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich 1918–1919, Poznań 2002.