Urodził się 19 kwietnia 1897 r. w Słupi pow. Kępno. Syn Walentego, rolnika, i Eleonory z Dziabaszewskich. Brat Stanisława Stefana (zob.).
Ukończył Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu (1916 r.).
W czasie I wojny światowej w 1916 r. powołany do armii niemieckiej. Służył w 204 rezerwowym pp, do 1918 r. walczył na froncie rumuńskim, gdzie został ciężko ranny.
Uczestnik powstania wielkopolskiego. Dowodził komp. w 10 pstrz wlkp (potem: 68 pp), a od listopada 1920 r. w 70 pp. W sierpniu 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Studiował na Wydz. Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Po ich ukończeniu i zdaniu dodatkowych egzaminów pracował jako adwokat, potem notariusz, w Nowem pod Świeciem, gdzie sprawował też funkcję wiceburmistrza.
Był tam też prezesem Zw. Weteranów Powstań Narodowych RP, od 1927 r. członkiem Zw. Powstańców i Wojaków, prezesem Koła Przyjaciół Zw. Strzeleckiego, wiceprezesem Tow. Opieki nad Młodzieżą, przewodniczącym Rady Szkolnej i członkiem rady Komunalnej Kasy Oszczędności.
W 1935 r. wybrany na posła do Sejmu RP w okręgu wyborczym nr 103 (Chojnice)., funkcję tę zajmował do 1938 r.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Rozstrzelany 7 stycznia 1940 r. w Kozielsku.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i orderem Polonia Restituta 4 kl.
„Monitor Polski” nr 167/1932; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny t. II, Warszawa 2000; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.