Czesław Horowski

Urodził się 23 marca 1893 r. w Opalenicy. Syn Stanisława i Antoniny z Liberó7).
Uczył się w szkole powszechnej w Opalenicy.
Członek Tow. Gimnastycznego „Sokół”.
Od 16. roku życia uczył się piekarstwa u Wojciecha Witajewskiego w Opalenicy, po czym pracował jako pomocnik piekarza w Berlinie.
1 października 1913 r. powołany do armii niemieckiej, służył w 19 pp.
W czasie I wojny światowej walczył na froncie francuskim i na terenie Macedonii. 18 listopada 1918 r. zakończył służbę w armii niemieckiej.
Od 22 listopada był członkiem Rady Żołnierskiej w Opalenicy.
Uczestnik powstania wielkopolskiego. Współorganizator komp. opalenickiej, w której w stopniu plut. był dowódcą plut. W sposób szczególny wyróżnił się 14 lutego 1919 r.:
Na stronie południowej jeziora zbąszyńskiego toczy się walka oddziału podporucznika Krausego z przeważającym w sile wojakiem niemieckim. Sytuacja staje się groźną, beznadziejną. Artyleria nieprzyjaciela strzela do jeziora i łamie lód, czym odcina odwrót oddziałowi powstańczemu. W tej sytuacji nadchodzi plutonowy Horowski z małym oddziałem. Bez namysłu pędzi przez jezioro na pomoc i bierze udział w walce. Przy odwrocie został ciężko ranny.
Po rekonwalescencji od 7 sierpnia pełnił służbę na dworcu w Poznaniu. Jako inwalida w lutym 1920 r. zwolniony z WP.
W niepodległej Polsce mieszkał w Zbąszyniu. Od 1926 r. był właścicielem piekarni przy ul. Jasnej 4.
Zmarł 11 stycznia 1958 r. w Zbąszyniu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym.
Opublikował: Zwycięski bój Opaleniczan pod Nową Wsią Zbąską w dniu 13 lutego 1919 roku (wspomnienia), Nowy Tomyśl 1935.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
Żonaty, miał córkę Wandę zamężną Nowaczyk.