Urodził się 24 lipca 1897 r. w Białymstoku. Syn Władysława, oficera armii rosyjskiej, i Rozalii.
Ukończył szkołę kadetów oraz Twerską Szkołę Kawalerii.
W czasie I wojny światowej jako ppor. kaw. w 1916 r. przydzielony do 3 Zaamurskiego pułku kawalerii. Po rewolucji lutowej w Rosji (1917 r.) rozpoczął formowanie polskiego oddziału, z którym dotarł do II Korpusu Polskiego.
Przydzielony do 6 puł, dowodził plut. łączności, a potem służył w szw. km. Brał udział w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja 1918). Po kapitulacji korpusu (12 maja) dostał się do niewoli niemieckiej, z której po kilku dniach zbiegł i przedostał się na Kubań. Tam wstąpił do szw. kpt. Szmidta, będącego zaczątkiem późniejszego 14 puł. W stopniu por. dowodził szw. km. Walczył z bolszewikami na Kubaniu, w Odessie i Besarabii.
Po powrocie z pułkiem do kraju latem 1919 r. uczestniczył w walkach z Ukraińcami na terenie wschodniej Małopolski. Później ponownie walczył z bolszewikami. Dowodził 4 szw.
Poległ 14 października 1920 r. podczas walki pod Korosteniem.
Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., czterokrotnie Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości oraz awansowany na rtm. kaw.
Rodziny nie założył.
Dzieje Ułanów Jazłowieckich, Londyn 1988; Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1914–1918, Warszawa 1934; „Monitor Polski” nr 140/1938; B. Polak, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945 t. II (1914–1921) cz. 1, Koszalin 1991.