Bojownikom niepodległości

Czesław Ławicki

(1895-1943)

Urodził się 6 lipca 1895 r. w Opalenicy. Syn Władysława i Antoniny z Daszkiewiczów.

Uczestnik powstania wielkopolskiego.

W niepodległej Polsce mieszkał w Poznaniu. Pracował jako kowal w warsztatach kolejowych.

Członek Związku Powstańców Wielkopolskich.

Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej. Od 1940 r. żołnierz Wydzielonego Narodowej Organizacji Bojowej Warsztaty Kolejowe. W 1941 r. aresztowany przez Niemców, wyrokiem sądu z 11 sierpnia 1942 r. na cztery lata obozu karnego. Osadzony w obozie koncentracyjnym w Mauthausen (nr więźnia 19 567).

Zmarł 15 lutego 1943 r. w obozie.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 14 VIII 1922) z Franciszką Wiącek, miał synów Edwarda Włądysława (ur. 2 I 1923) i Włodzimierza oraz córkę Stefanię.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 177/1938
Źródła

Kartoteka ewidencji ludności 1870-1931, www.e-kartoteka.net/pl/search?signature=14720#show [dostęp 29 I 2022]; „Monitor Polski” 1938, nr 177.