Urodził się 22 listopada 1899 r. Syn Wincentego i Zofii z Bigosińskich.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 6 pp LP, uzyskując stopień st. szer.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach w lipcu 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie.
Zeolniony, wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej. Służył w 1 i 3 pp PSZ. Po rozbrojeniu okupantów w listopadzie 1918 r. przeszedł automatycznie do WP.
W niepodległej Polsce podoficer zawodowy. Służył w 31 pp. W 1925 r. posiadał stopień st. sierż. Następnie (1926-1928) kształcił się w Oficerskiej Szkole dla Podoficerów w Bydgoszczy. Po jej ukończeniu 15 sierpnia 1928 r. mianowany ppor. piech. Co najmniej do 1935 r. służył w 28 pp. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na por. piech. Przeniesiony do służby administracyjnej, wiosną 1939 r. dowodził 5 komp. 22 pp.
Członek Zw. Legionistów Polskich.
Po kampanii 1939 r. aresztowany przez Sowietów. Wywieziony na podstawie listy nr 055/3 z 5-9 maja 1940 r., wkrótce potem został zamordowany na terenie Ukrainy.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
„Monitor Polski” nr 12/1932, 23/1934; Rocznik oficerski 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; Ukraiński ślad Katania, Warszawa 1995.