Urodził się 6 kwietnia 1842 r. w Biezdrowie koło Poznania.
Pracował jako kowal w fabryce Hipolita Cegielskiego w Poznaniu.
Po wybuchu powstania 1863 r. dołączył do oddziału Kazimierza Mielęckiego i w jego składzie walczył na Kujawach i w okolicach Konina. Po klęsce pod Dobrosłowem (2 marca) przeszedł do Wielkopolski. Wkrótce wyruszył w pole w oddziale Leona Younga de Blankenheima. Uczestniczył w bitwach pod Nową Wsią i Brdowem (29 kwietnia). Po śmierci dowódcy w tej bitwie ponownie powrócił na teren Wielkopolski. Powrócił na pole walki w oddziale gen. Edmunda Taczanowskiego, jednak w końcu sierpnia po raz kolejny znalazł się na terenie Wielkopolski.
Za udział w powstaniu skazany przez władze pruskie na osiem miesięcy twierdzy, po czym wcielono go do armii. Uczestnik wojny prusko–austriackiej (1866) i prusko–francuskiej (1870).
Zamieszkał w Kórniku.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) zweryfikowany jako ppor. weteran. Pod koniec życia przeniósł się do Kościana.
Zmarł 17 sierpnia 1930 r. w Kościanie i został pochowany na tamtejszym cmentarzu.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami i Krzyżem Walecznych.
Żonaty, miał potomstwo.
„Górnoślązak” nr 197/1930; J. Kowalski, Kórniczanie w powstaniu styczniowym, „Kórniczanin” nr 1/2013; „Monitor Polski” nr 260/1930; J. Pawicki, Oddali hołd powstańcom, www.koscian.net (dostęp 16 XII 2017); Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.