Urodził się 19 lipca 1896 r. w Warszawie. Syn Feliksa.
Działacz niepodległościowy ps. „Małachowski”.
Ukończył studia medyczne, uzyskując doktorat.
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako por. plek. z 1 czerwca 1919 r., sprawował funkcje lekarza baonu maszynowego (1923, 1924) z tym jednak, iż został odkomenderowany na Uniwersytet Warszawski celem dokończenia studiów. 14 listopada 1925 r. uzyskał dyplom lekarski. Awansowany 1 stycznia 1928 r. kpt. lek., był wówczas lekarzem 32 pp, zaś w 1931 r. lekarzem 1 psap. W latach 1932–1937 pełnił funkcję naczelnego lekarza i kierownika poradni sportowo-lekarskiej w CIWF. Był współtwórcą podstaw poradnictwa sportowo-lekarskiego w Polsce. Awansowany 19 marca 1937 r. na mjr. lek., wiosną 1939 r. był kierownikiem referatu higieny w szefostwie sanitarnym OK nr I.
Podczas II wojny światowej aresztowany przez Niemców i 18 kwietnia 1942 r. osadzony w obozie koncentracyjnym w Auschwitz (nr więźnia 31 070). W końcu stycznia 1945 r. wyzwolony przez wojska sowieckie.
Po wojnie mieszkał w Warszawie. Był lekarzem internistą.
Zmarł w 1975 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego 1934; „Monitor Polski” nr 287/1931; Polski Almanach Medyczny na rok 1956, Warszawa 1957; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1948, Warszawa 1949; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1938 rok, Warszawa 1938; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1936, Warszawa 1936; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; S. Zaborniak, Początki badań nad diagnozowaniem poziomu sprawności fizycznej dzieci i młodzieży w Drugiej Rzeczypospolitej (1918–1939), w: Aktywność przez całe życie. Zdrowie i sprawność studentów pod kontrolą, Krosno 2010.