Bojownikom niepodległości

Czesław Władysław Bieleś

(1888–po 1939)

Urodził się 7 stycznia 1888 r. w Jordanowie, Krakowskie. Syn Jana, nauczyciela, i Marii z Łazowskich.

Ukończył gimnazjum w Podgórzu (1909 r.), po czym od 1910 r. studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Należał do „Sokoła”.

W czasie I wojny światowej 4 sierpniu 1914 r. zmobilizowany do armii austro-węgierskiej, 14 sierpnia urlopowany. Wstąpił do Legionów Polskich. Został dowódcą 7 komp. 2 pp LP. 29 września 1914 r. mianowany por. piech., dzień później wyruszył na front karpacki. W okresie od 4 do 30 listopada w zastępstwie dowodził II baonem. 30 stycznia 1915 r. objął funkcję adiutanta pułku. Wobec ciężkiej choroby 14 marca wyjechał na leczenie na tyły.

Wcielony do armii austro-węgierskiej i przydzielony do 1 pstrz tyrolskich, bezskutecznie starał się o przeniesienie do Legionów. Służył też w 2 bośniacko-hercegowińskim baonie strzelców. Z dniem 1 listopada 1917 r. awansował do stopnia ppor. rez. piech. W armii austro-węgierskiej do 29 października 1918 r.

Od 1 listopada 1918 r. w WP. Awansowany przez gen. Bolesłąwa Roję na kpt. piech., od 12 listopada był pomocnikiem administratora gmachu DOGen Kraków. Przeniesiony do 27 pp, już 28 lutego 1919 r. został zarządcą rejonowym w zarządzie Kwaterunkowym Kraków I. Później służył w baonie zapasowym 12 pp, a latem 1920 r. - w baonie ochotniczym przy 17 pp. Po wojnie przeniesiony do rezerwy i zweryfikowany jako kpt. rez. piech. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.

Pracował zawodowo jako urzędnik m.in. Płocku (1934, 1935), w Równem, a pod koniec lat 30. (do wojny) – w Łodzi.

Był członkiem zarządu koła płockiego Tow. Rozwoju Ziem Wschodnich.

Zmarł po 1939 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 1, Warszawa 2005; „Dziennik Płocki” nr 188/1934; „Głos Mazowiecki” nr 29/1935; T. Malinowski, M. Szumański, 2 Pułk Piechoty Legionów Polskich t. I: Karpaty, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 64/1937; U. Perkowska, Uniwersytet Jagielloński w latach I wojny światowej, Kraków 1990; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006.