Urodził się 19 kwietnia 1882 r. w Krakowie. Syn Czesława i Marii z Tarczyńskich.
Ukończył studia, uzyskując doktorat.
Od 1905 r. pracował jako dziennikarz. Podróżnik, zwiedzał Azję i Afrykę. Pracował jako lektor języka polskiego w Budapeszcie, tłumaczył z języka węgierskiego. W latach 1910-1914 był korespondentem „Kuriera Warszawskiego” w Berlinie.
Od 1914 r. mieszkał w Stanach Zjednoczonych.
W czasie I wojny światowej znalazł się w Paryżu, gdzie brał udział w pracy Komitetu Wolontariuszy Polskich. krótce zniechęcony do kierunku politycznego, jaki zapanował wśród Polaków we Francji, w 1914 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie zamieszkał na stałe. Tam uczestniczył w pracach Komitetu Obrony Narodowej i Strzeleckiego Związku Młodzieży Polskiej. W 1915 r. zorganizował szkołę podchorążych w Nowym Jorku. Był współzałożycielem oraz wykładowcą w szkole podoficerskiej w Konarach.
W 1922 r. założył Uniwersytet Ludowy w Bufflo, a w 1926 r. w Scranton.
Redagował polskie pisma w Chicago, Detroit, Scranton i Nowym Jorku.
W końcu lat 30. mieszkał w Doswell w Virgini. Literat, autor licznych powieści.
Zmarł w 1946 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 4 kl. i Krzyżem Walecznych.
J. Csapláros, w: PSB 1973, t. XVIII; M. Frančić, Komitet Obrony Narodowej w Ameryce 1912-1918, Wrocław 1983; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” 1933, nr 131.