Urodził się 15 grudnia 1893 r. w Starokonstantynowie. Syn Mariana i Michaliny z Mazarowskich.
W latach 1919–1920 służył służył w Wojsku Polskim. Był żołnierzem 5 pp leg, posiadał stopień st. sierż.
Od 3 listopada 1920 r. w Policji Państwowej. Awansowany 1 lipca 1921 r. na st. przodownika, co najmniej od 1934 r. pełnił służbę na terenie województwa poleskiego. Służył wówczas w Łunińcu. W stopniu aspiranta od 12 stycznia 1938 r. sprawował funkcję komendanta posterunku w Adamowie. W 1939 r. był komendantem posterunku w Brześciu nad Bugiem.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 023/2 z 10 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na podkomisarza.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 2, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 27/1934.