Urodził się 24 grudnia 1883 r. w Tomaszowie Mazowieckim. Syn Juliana i Joanny z d. Bieske.
Ukończył szkołę realną w Warszawie, po czym do 1903 r. studiował na tamtejszej politechnice. Naukę kontynuował w Wyższej Szkole Chemicznej w Milhuzie i w 1905 r. uzyskał dyplom inżyniera.
W 1906 r. należał do współzałożycieli Narodowego Związku Robotniczego ps. „Mały”.
Od 1908 r. pracował zawodowo w Hard nad jeziorem Bodeńskim, potem w Iwanowo-Wozniesieńsku (fabryka Kuwajewa), Włodzimierzu i Kostromie w Rosji.
Podczas I wojny światowej brał czynny udział w pracach Polskiego Towarzystwa Pomocy Ofiarom Wojny. Po rewolucji w Rosji współpracował z polskimi formacjami wojskowymi. Aresztowany przez bolszewików, był przez nich więziony. Uwolniony, powrócił do kraju.
W 1920 r. brał udział w działaniach Obywatelskiego Komitetu Obrony Państwa oraz Straży Obywatelskiej na terenie województwa łódzkiego. Potem uczestniczył w akcji plebiscytowej na Górnym Śląsku.
Pracował jako kierownik referatu włókienniczego biura surowcowego Ministerstwa Przemysłu i Handlu.
W 1923 r. razem z Józefem Tulińskim, Konstantym Janaszem, Wincentym Rosińskim i Leonem Barichowiczem był współwłaścicielem fabryki wódek „Mazowianka” w Ozorkowie. Był dyrektorem naczelnym Towarzystwa Schlösserowskiej Przędzalni Bawełny i Tkalni (do 1932 r/). Potem członek rady nadzorczej tego towarzystwa oraz syndyk masy upadłości Manufaktury Schlösserowskiej Ponadto należał do zarządu Śląskiej Hurtowni Włókienniczej i Towarzystwa Akc. Kaliskiej Manufaktury Pluszu i Aksamitu w Kaliszu. Dyrektor Widzewskiej Manufaktury w Łodzi (oraz synyk jej masy upadłościowej). Udziałowiec Towarzystwa Przemysłowo-Handlowego „Kotonina” w Ozorkowie, należał do Zrzeszenia Producentów Przędzy Bawełnianej w Łodzi, Polskiego Towarzystwa Chemików-Kolorystów, sędzia handlowy przy Sądzie Okręgowym w Łodzi.
Ogłosił liczne artykuły z dziedziny przemysłu włókienniczego m.in. w „Gazecie Handlowej”, „Kurierze Polskim”, „Kurierze Porannym”, „Kurierze Łódzkim”, „Przeglądzie Lniarskim”.
Pracował społecznie jako prezes Wojewódzkiego Komitetu Pomocy Dzieciom i Młodzieży, był wiceprezesem Domu Matki i Dziecka, członkiem zarządu tymczasowego Komitetu Społecznego Radiofonizacji Kraju (1937 r.), przewodniczącym Sekcji Obrony Morskiej. Należał do Rotary Clubu. Wspomagał finansowo budowę kościoła na Bugaju i ufundował stojącą obok niego figurę Matki Boskiej Łaskawej.
Działacz OZN – sprawował funkcję wiceprezesa tej organizacji w Łodzi.
Po kampanii wrześniowej próbował zorganizować Służbę Zwycięstwu Polski w Ozorkowie. Jesienią 1939 r. aresztowany przez Niemców. Wywieziony do obozu koncentracyjnego w Mauthausen. Po wyzwoleniu w 1945 r. powrócił do Polski i zamieszkał w Łodzi.
Zmarł około 6 lipca 1945 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty (od 8 I 1910) z Jadwigą Rosicką, miał z nią prawdopodobnie dwie córki m.in. Helenę (ur. 1920).
S. Łoza, Czy wiesz kto to jest t. 2, Warszawa 1939; „Monitor Polski” nr 64/1932.