Edmund Adam Jarzyński

Urodził się 11 stycznia 1891 r. w Łańcucie (Kolbuszowej?). Syn Józefa i Pauliny z Kriwaczków (?).

W 1914 r. ukończył Akademię Handlu Zagranicznego w Wiedniu. W 1916 r. był założycielem Spółdzielni Kółek Rolniczych w Rzeszowie i jej wicedyrektorem.

W niepodległej Polsce mieszkał we Lwowie. Był kupcem. Następnie pracował w spółdzielczości w Gdańsku. Od 1936 r. mieszkał w Łodzi. Był urzędnikiem tamtejszej Ubezpieczalni Społecznej.

Podczas II wojny światowej wysiedlony przez Niemców wrócił do Rzeszowa, gdzie ponownie pracował w Spółdzielni Kółek Rolniczych.

W 1948 r. powrócił do Łodzi i tam pracował w spółdzielczości.

W tym też roku związał się z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, a od marca 1951 r. z Polskim Towarzystwem Turystyczno-Krajoznawczym. Należał do grona pionierów turystyki pieszej. W 1951 r. został pierwszym przewodniczącym Komisji Turystyki Pieszej Zarządu Okręgu PTTK w Łodzi. W 1952 r. uzyskał uprawnienia przewodnickie. Współtwórca i przewodniczący Komisji Krajoznawczej Zarządu Okręgu PTTK, był organizatorem i przez kilkanaście lat  sekretarzem Komisji Opiki nad Zabytkami tego okręgu. W 1956 r. współtwórca i do 1972 r. redaktor „Biuletynu Zarządu Okręgu PTTK w Łodzi”. Przez kilkanaście lat w siedzibie Zarządu Okręgu PTTK organizował cykl prelekcji krajoznawczych.

Zmarł 19 lutego 1973 r. w Łodzi i został pochowany na tamtejszym cmentarzu przy ul. Rzgowskiej.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty, miał syna Zbigniewa (30 III 1920–18 X 1992), artystę fotografika, i córkę Irenę (17 II 1924–14 X 1995) zamężną Popławską, historyka architektury.