Bojownikom niepodległości

Edmund Andrecki

(1896–po 1932)

Urodził się 19 stycznia 1896 r. w Kaliszu. Syn Kacpra i Ireny z Kamińskich.

W czasie I wojny światowej 10 czerwca 1915 r. wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 4 komp. II baonu 5 pp LP. Kontuzjowany, do 31 marca 1916 r. przebywał w szpitalu w Lublinie, następnie w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku, zaś w końcu maja w szpitalu Czerwonego Krzyża w Nowym Targu. Podczas kryzysu przysięgowego w lipcu 1917 r. wywieziony do obozu w Szczypiornie, podczass transportu zbiegł. Ukrywał się w Kaliszu, gdzie służył w Polskiej Organizacji Wojskowej.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) mieszkał w Bydgoszczy. Pracował jako mechanik fortepianista.

Należał do Związku Legionistów Polskich.

Zmarł po 1932 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Monitor Polski” 1932, nr 167; VI Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.